Franz Beckenbauer

Franz Beckenbauer werd in 1945 geboren als zoon van een postbeambte. Hij groeide op in een Jezuïeten-internaat in Ingolstadt, en begon te voetballen bij SC 1906 München. In 1958 verhuisde hij naar de grootste club van München: TSV 1860 München. Na een vechtpartijtje met een tegenstander verhuisde hij naar FC Bayern München, de tweede club van de stad. Nog voor zijn twintigste verjaardag debuteerde hij in het eerste van Bayern, toen nog spelend in de tweede liga (een regionale competitie), met een doelpunt. In 1965 promoveerde hij met Bayern van de regionale liga naar de Bundesliga. Daar wonnen Bayern en Franz vier landstitels en vier Duitse bekers.

Op 20-jarige leeftijd (1965) debuteerde hij in het West-Duitse elftal. Op het WK voetbal 1966, in Engeland, viel hij op op de plaats die hij sindsdien steeds bezette: die van verdedigende middenvelder. In de finale moest hij het opnemen tegen aanvaller Bobby Charlton. Analisten zeggen achteraf dat Duitsland die finale verloor, omdat Beckenbauer werd ingezet als mandekker van Charlton, in plaats van als spelverdeler. Hij was toen 20. Ook in 1970, Mexico fungeerde hij niet als spelverdeler en won Duitsland niet. Vanaf het EK 1972 was hij aanvoerder. Hij zou uiteindelijk 103 wedstrijden voor Duitsland spelen en 14 keer scoren. In 1974 volgde het succes in de finale tegen Nederland. Duitsland werd door een 2-1-overwinning voor de tweede keer wereldkampioen. Beckenbauer nam deel aan drie WK's: 1966, 1970 en 1974.

In 1977 stapte Beckenbauer na 13 jaar Bayern München over naar de New York Cosmos in de Verenigde Staten. Hij werd daar driemaal landskampioen (1977, 1978, 1980). In de periode 1980 - 1982 speelde hij bij Hamburger SV. Hier eindigde zijn voetballoopbaan met een vijfde landstitel. In de zomer van 1983 ging hij nog eenmaal terug naar de New York Cosmos.

Beckenbauer speelde 424 wedstrijden in de Bundesliga, waarvan 396 voor Bayern (44 doelpunten), en 28 voor Hamburger SV (0 doelpunten).

'De Keizer' werd herhaaldelijk Duits voetballer van het jaar (1966, 1968, 1974 en 1976) en Europees voetballer van het jaar (1972, 1976).

Tweemaal was Beckenbauer interim-trainer van Bayern München. In 1994, toen hij ook president was, haalde hij het landskampioenschap.

In 1984 werd hij bondstrainer ('Teamchef') van het Duitse elftal, en leidde het team in 1990 (Italië) naar zijn derde wereldtitel. Hij werd daarmee zowel als voetballer en als trainer wereldkampioen.

Van 1994 tot 2009 was hij president van FC Bayern München. Tegenwoordig is hij erepresident. Verder was Beckenbauer voorzitter van het comité dat het WK voetbal 2006 naar Duitsland haalde. Vervolgens was hij ook directeur van de organisatie van het toernooi. De Duitse voetbalbond DFB wilde hem in 2007 voordragen als president van de UEFA.

Beckenbauer was een van de initiatiefnemers om het wereldkampioenschap voetbal 2006 naar Duitsland te halen en slaagde daar met zijn medestanders in. Op 9 december 2005 werd de loting in Leipzig gehouden. Hij verrichtte samen met een aantal andere voormalig topvoetballers de loting. In een show voorafgaand aan de loting werd teruggekeken op zijn WK-successen als speler en als trainer. Tijdens dit WK voetbal bezocht Beckenbauer 56 van de 64 wedstrijden (alleen de beslissende groepswedstrijden waar per groep 2 wedstrijden tegelijkertijd worden gespeeld zag hij 8 wedstrijden niet). Tijdens dit drukke schema liet hij zich vaak met helikopter van wedstrijd naar wedstrijd vliegen.

Justitie in Zwitserland opende in 2015 een onderzoek naar de financiële gang van zaken bij de toewijzing van het WK voetbal 2006. Beckenbauer werd net als drie andere Duitsers verdacht van fraude en witwassen en moest in 2017 een verklaring afleggen. Hij zou in 2005 een bedrag van circa 9,7 miljoen euro hebben overgemaakt aan Mohamed Bin Hammam, die destijds deel uitmaakte van het uitvoerend comité van de FIFA en nu levenslang geschorst is. Beckenbauer heeft altijd ontkend dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan omkoping. In 2020 werd bekendgemaakt dat de zaak inmiddels verjaard is en Beckenbauer niet vervolgd zal worden.[1]