Fort Lingsfort

Fort Lingsfort (of Fort Hazepoot) is een voormalig dubbelfort aan de Fossa Eugeniana in de buurtschap Lingsfort bij Arcen in de gemeente Venlo in Noord-Limburg. Het ligt vlak bij de Duitse grens, aan de noordkant van de Lingsforterweg.

Fossa Eugeniana

De Fossa Eugeniana was bedoeld als kanaalverbinding voor de Zuidelijke Nederlanden van de Rijn in Duitsland via de Maas naar de Schelde.[1] Alleen het gedeelte tussen Rheinberg aan de Rijn en Venlo aan de Maas kreeg een begin van uitvoering. De werken hadden plaats in de periode 1626-circa 1630 in opdracht van het Spaans bestuur in Brussel. Voornaamste doel was de winstgevende Rijnhandel van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden af te leiden naar de Zuidelijke (Spaanse) Nederlanden. Langs het kanaal werden in totaal 24 schansen gebouwd om het te verdedigen tegen aanvallen vanuit de Republiek. Twee van die verdedigingswerken werden uitgevoerd als groter dubbelfort (fort royal), waaronder het Fort Lingsfort.[2] De Fossa Eugeniana werd nooit voltooid.

Naam van het fort

Het fort is genoemd naar de buurtschap Lingsfort, die al in de middeleeuwen bestond ter plaatse van een doorgang door het veen en een overgang (voorde of fort) over de 'Scheidsgraaf' op de weg van Straelen naar Arcen. De buurtschap werd eertijds onder andere genoemd als Lynxvoert (ca. 1400), Linsfoirt (1413), Linckxvoort en Linckxfort (1627).[3] De naam heeft dus niets te maken met het verdedigingswerk zelf (het fort) of met (een onderdeel van) de te bouwen schutsluis, zoals later wel werd gedacht. Het fort wordt plaatselijk ook wel Fort Hazepoot genoemd naar ingenieur Gerrit Haesenvoet uit Geldern die als ontwerper en aannemer bij de aanleg betrokken was.[4]

Geschiedenis van het fort

Fort Lingsfort is het enige behouden dubbelfort van de Fossa Eugeniana. Het kanaal zou midden tussen de twee forthelften doorlopen. Ter plaatse zou in het kanaal een meertrapssluis aangelegd worden, die bijzondere bescherming behoefde.[5] Het omringende landschap was destijds open, en bestond voornamelijk uit moerassen en heidevelden. Het fort raakte al spoedig in verval. De enige zichtbare restanten zijn de dubbele aarden wallen met vier bastions en droge grachten. Rond 1800 groeiden er bomen op het verlaten fort. Een deel daarvan is in de 21e eeuw gerooid, waardoor het fort weer enigszins zichtbaar is geworden. Het fort is aangewezen als rijksmonument, nummer 8265. Er zijn verder in de directe omgeving geen archeologische vondsten meer gedaan.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.