Flugzeugführerabzeichen
De pilotenbadge werd op 14 maart 1935 door de opperbevelhebber van de Luftwaffe Hermann Göring ingesteld.
Flugzeugführerabzeichen
| ||||
Flugzeugführerabzeichen, 1935 | ||||
Uitgereikt door nazi-Duitsland | ||||
Type | Steckkreuz | |||
Bestemd voor | Militair personeel | |||
Status | In onbruik geraakt | |||
Statistieken | ||||
Instelling | 14 maart 1935 | |||
|
De badge kon na het succesvol afsluiten van de opleiding tot piloot verkregen worden. De badge was bedoeld als bevestiging voor alle piloten en was geen onderscheiding voor militaire prestaties.
Het kon ook uitgereikt worden aan personeel dat al voor de oorlog in bezit waren van het Flugzeugführer of het Luftschiffabzeichen. Na de Anschluss op 13 maart 1938 kon het personeel van de Oostenrijkse Luftwaffe, wat opgenomen werd in de Luftwaffe ook voor deze badge in aanmerking komen.
Wegens de korte levensduur van deze badge zijn er geen verschillende klasse ingesteld.
Draagwijze
Het werd gedragen op het lagere gedeelte van de linker borstzak op het uniform, net onder het IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (indien mee onderscheiden). De stoffen variant (stoffausführung) van de badge werd ook toegestaan op het flying suit[1][2].
Na de Tweede Wereldoorlog
Het insigne is van een hakenkruis voorzien. Dat betekent dat het verzamelen, tentoonstellen en verhandelen van deze onderscheidingen in Duitsland aan strenge wettelijke regels is onderworpen. Op 26 juli 1957 vaardigde de Bondsrepubliek Duitsland een wet uit waarin het dragen van onderscheidingen met daarop hakenkruizen of de runen van de SS werd verboden. In de gedenazificeerde uitvoering mogen de badges wel worden gedragen.[3]
Externe link
Zie ook
- De Lijst van ridderorden en onderscheidingen van nazi-Duitsland
Literatuur
- Kurt-Gerhard Klietmann: Auszeichnungen des Deutschen Reiches. 1936–1945. Motorbuch, Stuttgart 1981, ISBN 3-87943-689-4.
Bronnen, noten en/of referenties
|