Flavius Rufinus

Flavius Rufinus (ca. 335 – 27 november 395) was een hoge functionaris aan het hof van de Romeinse keizer Theodosius I.

Vanaf 388 bekleedde hij de functie van magister officiorum, tot hij in 392 consul werd. Toen Theodosius in dat jaar een militaire campagne begon tegen de usurpator Eugenius, benoemde hij Rufinus tot praefectus praetorio Orientis (d.i. opperbevelhebber voor het Oosten) en belastte hem, als persoonlijk adviseur van zijn zoon Arcadius, met het feitelijke bestuur over het oostelijke rijksgebied. Rufinus verdreef hiermee zijn voorganger en rivaal Tatianus van de macht in de oostelijke prefectuur.

In 395 kwam hij in felle aanvaring met Magister militum Stilicho, in het westen, over hun respectievelijke bevoegdheden ten aanzien van de grensprovincie, de Prefectuur Illyricum, waar hun gemeenschappelijke vijand, Alarik I, zich had verscholen. Rufinus beval Stilicho, zijn troepen terug te trekken van zijn grondgebied. Na de dood van keizer Theodosius, werd hij op bevel van Stilicho vermoord, in Constantinopel, op 27 november 395 .