Fiscale oudedagsreserve

De oudedagsreserve (voorheen ook wel fiscale oudedagsreserve of FOR genoemd) is een Nederlandse belastingtechnische voorziening voor personen die ondernemer voor de inkomstenbelasting zijn. Als een ondernemer aan de voorwaarden voldoet mag deze elk jaar belastingheffing over een percentage van de winst (met een maximum) uitstellen. Dit gereserveerde deel wordt de oudedagsreserve genoemd. Dit bedrag wordt dus niet daadwerkelijk gespaard, maar slechts (tijdelijk) buiten de belastingheffing gehouden. Er komt echter een moment waarop de oudedagsreserve weer vrijvalt en er alsnog belasting over moet worden betaald. Dat gebeurt bijvoorbeeld zodra de ondernemer met pensioen gaat, een lijfrente koopt, overlijdt of anderszins de onderneming staakt.[1]

Eigenlijk is de oudedagsreserve een voorziening in plaats van een reserve. De oudedagsreserve moet sinds 1 januari 2001 op de fiscale balans worden opgenomen[2] en wijzigingen lopen via de winst- en verliesrekening.[3] Verder kan er uitsluitend aan de oudedagsreserve worden toegevoegd, zolang de ondernemer voldoet aan het zogenaamde urencriterium[4] en voor zover de onderneming geen negatief eigen vermogen heeft.[5] Er kan ook niet gedeeltelijk worden gedoteerd of worden ingehaald voor gemiste jaren.

De hoeveelheid oudedagsreserve die een ondernemer per jaar mag toevoegen is een percentage van de winst en nominaal gemaximeerd. De grondslag voor de oudedagsreserve is de fiscale winst vóór toepassing van de ondernemersaftrek. De al door de ondernemer betaalde premies voor een pensioen worden op de toevoeging in mindering gebracht.