Fabrice Hünd
Fabrice Hünd, als kunstenaar werkend onder de naam Fabrice (Amsterdam, 24 juli 1961) is een Nederlands beeldend kunstenaar. Hij is opgeleid aan de Boumanacademie en de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam (1980-1985).[1]
Fabrice
| ||||
 | ||||
Fabrice voor atelier in Amsterdam | ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Fabrice Hünd | |||
| Pseudoniem | Fabrice | |||
| Geboren | 24 juli 1961 | |||
| Geboorteland |  | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Jaren actief | 1985 - | |||
| Bekende werken | Het Kompas | |||
| RKD-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Fabrice maakt schilderijen, tekeningen en sculpturen. Na zijn opleiding aan de Rijksakademie verwierf Fabrice naamsbekendheid o.a. door de vele kleurrijke wandschilderingen, die hij in de openbare ruimte van Amsterdam realiseerde. De twee bekendste hiervan zijn wellicht Kunst in de Bogen bij de Haarlemmer Houttuinen (1991) en Fluorescerende sporenelementen in de thans afgesloten verbindingstunnel van perron 1 naar perron 2 van het Muiderpoortstation Muiderpoortstation (1993). Zijn werk in de openbare ruimte haalde vele malen de landelijke pers en op Youtube zijn diverse interviews van Fabrice te zien uit de periode 1993-2000.
Tussen 1985 en 1990 won Fabrice twee maal de F.C. Uriotprijs met zijn autonome schilderwerk.
Nadat Fabrice vele jaren had geexperimenteerd in verschillende schilderrichtingen en stijlen, ontstond zijn eigen handschrift, dat zich kenmerkt door een combinatie van dansende lijnen en expressief kleurgebruik, waarmee Fabrice streeft naar bezieling van stilstaande beelden.
Tijdens zijn loopbaan heeft Fabrice talloze malen geëxposeerd in binnen- en buitenland. Sinds 2011 houdt Fabrice zijn eigen Galerotiek in zijn atelier aan de Jacob van Lennepkade.
In 2012 was hij te zien in het televisieprogramma Sterren op het doek waarvoor hij een portret schilderde van de actrice Anne Wil Blankers.
Mozaïek
In de 21e eeuw heeft Fabrice zich gericht op het maken van mozaïeken, omdat de wandschilderingen om diverse redenen verdwenen. In de Begijnensteeg is nog een schildering uit 1993 behouden gebleven. Aangezien Fabrice een verwoed verzamelaar is en geInteresseerd in elk materiaal, wist hij in de loop van de jaren grote hoeveelheden natuursteen, scherven uit verstoorde grond, glas en keramiek bijeen te brengen, dat uitstekend geschikt bleek te zijn voor de opbouw van de mozaïeken. In Amsterdam zijn zes, wat hij noemt mega-mozaïeken te zien:
- op het Marie Heinekenplein aan de Ferdinand Bolstraat, op een rond bouwwerk, Het kompas, verbeeldt verschillende werelddelen/windstreken (2006)[2]
- aan de muur van het Muiderpoortstation aan de Pontanusstraat, Scherven van beschaving (2010)
- op het Hoofddorpplein op een transformatorhuisje, Hoofdzaak Liefde (2011)
- op de kruising Cornelis Schuytstraat / Willemsparkweg, In den bescherfden Schuyt (2012)[3]Vimeo
- aan de Da Costakade, Aquacosta (2013), op de gevel van het Badhuis en Sauna Da Costa, het laatst nog in werking zijnde openbare badhuis in Amsterdam[4]
Coster Diamonds liet Fabrice voor hun kantoor aan de Paulus Potterstraat een nijntje (2017) met diamanten uitstraling maken.
In 2017 verscheen het boek "Fabrice Hünd". Het boek geeft een overzicht van het autonome teken-en schilderwerk van Fabrice en zijn projecten in met name de openbare ruimte van Amsterdam. Ook wordt een beeld geschetst van de veranderende culturele omstandigheden in Amsterdam en de rol, die Fabrice hierbij speelde.
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|