Eugène Baie

Eugène Baie werd geboren in Anderlecht op 3 augustus 1874, maar spendeerde zijn jeugd in Mechelen. In Genève, Parijs en Oxford studeerde hij rechten. Hij was voorzitter van het Internationaal Instituut voor Statistiek en secretaris-generaal van de Interparlementaire Conferentie voor Handelswetgeving. In 1905 ontwikkelde hij een plan voor een Belgisch-Nederlandse entente, waar hij ook een aantal werken over schreef. Van het Comité de Politique nationale was hij in december 1918 een van de medeoprichters. Door onder andere zijn vriendschap met Maurice Maeterlinck ging Baie na de oorlog zich vooral focussen op literatuur. Zijn bekendste werk werd dan ook Le siècle des Gueux, dat het politieke en culturele van het 16de-eeuwse Antwerpen beschreef.[1]

Een aantal van zijn werken:[2][3]

• L'Union hollando-belge, fin 1905, Brussel, 1905.
• La métropole du Saint-Empire, Brussel, 1906.
• Sub rosa en sub umbra, Parijs, 1912.
• Le droit des nationalités, 1915.
• La Belgique de demain. La question du Luxembourg. Nécessité d'une barrière rhénane. Les Pays-Bas, Parijs, 1916.
• L'épopée flamande, Parijs,1917.
• La leçon des morts, Parijs, 1918.
• Le jeu des ombres sur la voie sacrée, Brussel,1922.
• Le Siècle des Gueux. Histoire de la sensibilité flamande sous la Renaissance, 1928-1953.
• Les relations artistiques entre les Pays-Bas et la Belgique dans le passé, Brussel, 1947.
• La grande espérance, Brussel 1960.
• Ce que doit être un musée de la vie culturelle flamande ... Anvers, 1962.

• Collectie van Eugène Baie bewaard in de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience.