Et pour les Flamands la même chose

Et pour les Flamands la même chose (Frans voor "en voor de Vlamingen hetzelfde") is in Vlaanderen een bekende zinsnede waarmee de weigerachtige houding van Franstalige Belgen wordt aangeduid om de Nederlandse taal te gebruiken.

De zinsnede zou teruggaan tot de Eerste Wereldoorlog, toen Belgische officieren zogezegd hun bevelen aan soldaten in het Frans gaven, ook wanneer de soldaten die taal niet machtig waren. Zoals wordt verteld, voegden ze dit zinnetje toe aan hun Franse orders, in plaats van ze in het Nederlands te herhalen.

In de mythologie die rond de Vlaamse Beweging werd geweven, werd hieruit het verhaal gedistilleerd dat eenvoudige jongens de bevelen niet begrepen en de dood werden ingejaagd. Dit verhaal wordt door moderne historici als een mythe gezien. Het Frans was weliswaar de dominante taal in het Belgisch leger, maar er zijn geen aanwijzingen dat Vlaamse soldaten gestorven zijn doordat zij de taal van hun oversten niet verstonden.[1]

In 1994 werd in Gent een tentoonstelling gehouden onder de titel Pour les Flamands la même chose. Hoe de taalgrens ook een sociale grens was, waarbij ook een boek onder dezelfde titel verscheen.