Elisabeth van Spalbeek

De heilige Elisabeth van Spalbeek (ook Elisabeth van Herkenrode of Elisabeth van Rijkel) (Spalbeek, ~1248 - aldaar, ~1316) was een middeleeuws mystica.

Elisabeth was een dochter uit een eenvoudig gezin en ze zou een slechte gezondheid hebben gehad. Feitelijk was ze zo ziek dat ze meestal te bed moest blijven. Ze zou de stigmata hebben ontvangen en elke vrijdag bloedde ze daaruit. Ook zou ze zevenmaal per dag het lijden van Christus beleven. Ze stapte dan uit bed en beeldde dit in extase uit. Daarna moest ze door familieleden weer in bed worden geholpen.

Elisabeth at en dronk nauwelijks, en het werd als een wonder beschouwd dat ze in leven bleef.

Willem van Rijkel, die abt was van de Abdij van Sint-Truiden werd vanaf 1260 haar biechtvader. Hij liet ook een kapel bouwen waar Elisabeth, vanuit een getralied venster in haar ziekenkamer, de Mis kon bijwonen. Dit was de (huidige) Onze-Lieve-Vrouw-Boodschapskapel.

Filips, abt van de Abdij van Clairvaux bezocht de Abdij van Herkenrode in 1267. Ook Elisabeth bezocht hij. Tussen 1268 en 1273 bracht hij hier een schriftelijk verslag van uit: De Vita Elizabeth sanctimonialis in Erkenrode, Ordinis Cisterciensis, Leodiensis dioecesis. Ze heeft als zieneres ook een beslissende invloed uitgeoefend op de keuze van opvolging van de Franse troon.

Men vermoedt tegenwoordig dat Elisabeth nimmer bij de Abdij van Herkenrode is ingetreden.