Egg (band)

Egg was een Britse progressieve rockband in de traditie van de Canterbury-scene. De band werd geformeerd in juli 1968. De groep kwam voort uit Uriel en veranderde haar naam in Egg nadat gitarist Steve Hillage de band verliet om te gaan studeren.

De leden van Egg waren: Dave Stewart[1] (toetsinstrumenten), Mont Campbell (zang en basgitaar) en Clive Brooks (drums). Waar Uriel tot dan toe met name covers had gespeeld, ging Egg over op het optreden met eigen muziek; met name Campbell leverde veel nummers af.

In het begin van de jaren zeventig traden de Egg-musici een korte tijd opnieuw samen met Hillage op, onder de naam Arzachel.

De muziek van Egg was een mengsel van progressieve rock met psychedelica. In hun muziek pasten de leden ongebruikelijke maatsoorten's toe (zoals in de song Seven Is A Jolly Good Time, dat een refrein in zevenkwartsmaat kent); ze werkten er ook aan om humor in hun muziek in te passen.

De groep hield in 1972 op te bestaan, wegens gebrek aan betaalde opredens. Stewart werd door Pip Pyle gevraagd voor Hatfield and the North. Nadat deze groep stopte vond in 1974 een korte wederopstanding van Egg plaats. Er zerd een nieuw album gemaakt; voornamelijk van materiaal dat al voorhanden was, maar nog nooit was opgenomen. Al snel viel de groep weer uiteen. Stewart en Campbell speelden later in National Health, een andere Canterbury-scene-groep. Clive Brooks trad toe tot de Groundhogs.