Eduardo Paolozzi

Eduardo Luigi Paolozzi (Edinburgh, 7 maart 1924 – Londen, 22 april 2005) was een Schots graficus en beeldhouwer.

Eduardo Paolozzi
Newton (1995), British Library
Persoonsgegevens
Volledige naamEduardo Luigi Paolozzi
Geboren7 maart 1924
Overleden22 april 2005
GeboortelandVerenigd Koninkrijk
Beroep(en)Beeldhouwer
Oriënterende gegevens
Stijl(en)Abstract
RKD-profiel
Portaal    Kunst & Cultuur
Faraday, Universiteit van Birmingham

Leven en werk

Paolozzi is de oudste zoon van Italiaanse immigranten. In juni 1940 werd Paolozzi, zoals de meeste Italianen in Groot-Brittannië, geïnterneerd. Gedurende zijn drie maanden durende internering in de Saughton gevangenis kwamen zijn vader, grootvader en een oom, die per schip naar Canada werden gedeporteerd, om het leven. Alle 446 Italianen, die aan boord waren van de Arandora Star, die tot zinken werd gebracht door een Duitse U-Boot, verdronken.

Hij studeerde in 1943 aan het Edinburgh College of Art, kortstondig in 1944 aan de St Martin's School of Art (nu bekend als Central Saint Martins College of Art and Design) en ten slotte aan de Slade School of Art in Londen van 1944 tot 1947, waarna hij twee jaar in Parijs verbleef. Hij ontmoette kunstenaars als Hans Arp, Georges Braque, Constantin Brâncuşi, Alberto Giacometti, Jean Hélion, Fernand Léger en Tristan Tzara.

Paolozzi, die destijds vooral een surrealist was (sterk beïnvloed door de art-brut-beweging van Jean Dubuffet), kreeg in de jaren zestig internationale aandacht voor zijn serie zeefdrukken. Paolozzi was een van de oprichters van de Independent Group (1952-1956), die als een voorloper kan worden gezien van de Britse popartbeweging van de jaren zestig. Zijn collage I was a rich man's plaything (1947)[1] wordt wel als een eerste, zeer vroege uiting van popart gezien, alhoewel hij zelf zijn werk surrealistisch bleef noemen.

In 1962 werkte Paolozzi samen met R.B. Kitaj aan collages. Ook werd hij uitgenodigd voor de Biënnale van Venetië (samen met beeldhouwers als Henry Moore, Reg Butler, Lynn Chadwick, William Turnbull, Bernard Meadows en Kenneth Armitage).

Hij nam vier keer deel aan de internationale kunsttentoonstelling documenta in Kassel, namelijk aan documenta II in 1959, documenta III in 1964, documenta 4 in 1968 en documenta 6 in 1977.

In 1963 keerde Paolozzi zich af van de figuratie om zich te wijden aan de abstracte beeldhouwkunst. Uit deze periode zijn twee werken van Paolozzi te zien in de collectie van het beeldenpark van het Kröller-Müller Museum in Otterlo:

Hij doceerde aan diverse opleidingsinstituten, zoals de Universiteit van Californië - Berkeley (in 1968) en het Royal College of Art in Londen. Paolozzi had een langdurige band met Duitsland. Hij werkte vanaf 1974 op basis van een cultureel uitwisselingsprogramma in Berlijn en hij was van 1974 tot 1981 hoogleraar aan de Fachhochschule in Keulen. Ook was hij nog weer later verbonden aan de Akademie der Bildenden Künste München. Samen met Robin Page werd hij aangetrokken omdat de Akademie zich internationaler wilde profileren; voor het eerst werden er professoren uit de Amerikaanse en Engelse kunst-scene aangesteld.[2] Paolozzi bleef aan de Akademie verbonden tot zijn gedwongen pensionering in 1994.

Eduardo Paolozzi overleed op 81-jarige leeftijd te Londen in het voorjaar van 2005.

Werken in collecties en de openbare ruimte (selectie)

Latere werken toonden zijn groeiende interesse voor het classicisme, ontstaan in München, waar Paolozzi veelvuldig de Glyptotheek, met zijn uitzonderlijke collectie Griekse en Romeinse beelden, had bezocht.

Fotogalerij
  • Mozaïek Tottenham Court Road Station, Londen
  • Luchtkoker Pimlico Tube, Londen
  • Head of Invention , Londen
  • Voet, Edinburgh
  • Akropolis, Dillingen/Saar Duitsland
  • Daedalus on Wheels, Cambridge

Zie ook
Zie de categorie Eduardo Paolozzi van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.