Désiré Maroille

Maroille werkte van zijn elf tot zijn vijftien jaar als mijnwerker. Hij werd vervolgens handelsreiziger bij zijn oom. Hij werd krantenventer voor socialistische kranten en weldra socialistisch vakbondssecretaris. Hij behoorde tot een van de organisatoren van de grote algemene stakingen van 1885 en 1886. Hij werd lid van de kortstondige Parti socialiste républicain (PSR, 1887-1889) van Alfred Defuisseaux, van wie hij de vertrouwensman werd. Hij was een van de 27 beschuldigden in de zaak van een 'groot complot' in mei 1889, die allen werden vrijgesproken.

In 1890 werd hij gemeenteraadslid en in 1896 burgemeester van Frameries. Hij kon alleen maar dienstdoende burgemeester zijn, want hij weigerde de eed van trouw aan de koning af te leggen, en werd derhalve niet bij koninklijk besluit benoemd.

In 1894, bij de eerste wetgevende verkiezingen volgens het algemeen stemrecht voor mannen, werd hij in het arrondissement Bergen verkozen tot een der eerste socialistische volksvertegenwoordigers, samen met de broers Alfred en Leon Defuisseaux, Alphonse Brenez en Henri Roger. Hij vervulde dit mandaat tot aan zijn dood en was in de Kamer vooral actief als de woordvoerder van de mijnwerkers.

Hij bleef voorzitter van het uitvoerend comité van de federatie van de Belgische Werkliedenpartij in de Borinage tot aan zijn dood. Hij was ook actief in de Waalse Beweging. Emile Vandervelde noemde hem "un wallingant farouche". Zo onthield hij zich bij de stemming over de wet Cooreman-Devriendt, waarbij het Nederlands de tweede officiële taal werd in België. Na het Waals Congres van 1912 behoorde hij tot de stichters van de Assemblée wallonne, het informele Waals parlement.

Pas na de Eerste Wereldoorlog, slechts enkele weken voor zijn dood, werd Maroille uiteindelijk benoemd tot burgemeester van Frameries.

In de gemeente Frameries werd een straat tot Rue Désiré Maroille gedoopt en werd een monument voor hem opgericht.

• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
• Encyclopédie du mouvement wallon, Tome II, Charleroi, Institut Jules Destrée, 2000.