Drie kraaiende hanen

"De drie kraaiende hanen" was op verschillende punten in de geschiedenis een aanduiding voor een groep van drie woordvoerders van de Vlaamse Beweging. Het ging hierbij telkens om een vertegenwoordiger van de katholieke, socialistische en liberale partij die hun levensbeschouwelijke verschillen opzij zetten om zich samen op de Vlaamse strijd te kunnen focussen.

Dames en heren, wij zijn de drie kraaiende hanen die ons volk wakker zullen maken.
— startschot voor de slag om Gent,[noot 1] 8 oktober 1910.[1]

De eerste drie kraaiende hanen waren de katholiek Frans Van Cauwelaert, de socialist Camille Huysmans en de liberaal Louis Franck. Zij begonnen vanaf het begin van de twintigste eeuw te ijveren voor de vernederlandsing van de Universiteit Gent. Deze strijd eindigde in 1930, toen de universiteit definitief eentalig Nederlands werd.[2]

Nadat de tweede schoolstrijd ten einde was en de verzuiling begon af te brokkelen, ontstond opnieuw een groep politici die over de partijgrenzen heen wedijverden voor de Vlaamse zaak. Deze "nieuwe drie kraaiende hanen" waren de socialist Lode Craeybeckx, de liberaal Frans Grootjans en de christendemocraat Paul Willem Segers. Zij streden voor de afschaffing van de talentellingen en tegen de verfransing van Brussel.[3]

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.