Dovenschap

Dovenorganisaties- en verenigingen bestonden al sinds het einde van de 19e eeuw. Deze waren echter voornamelijk gericht op sport en recreatie, met uitzondering van de vereniging Guyot 50+. Pas in 1955 werd de Dovenraad opgericht voor de belangenbehartiging. Aangezien in de beginperiode slechts de KNDSB, de NBDV en de Stichting Dovenzorg erbij betrokken waren bleef de Dovenraad vrij zwak tot omstreeks 1975.

In de jaren 80 ging het stukken beter: meer organisaties sloten zich aan, en de Dovenraad kreeg subsidie. Tijd en geld werd besteed aan de ondertiteling van televisie-programma's, het ontwikkelen van voorlichtingsmateriaal en het professionaliseren van het beroep Tolk Gebarentaal. Er werd een telecommunicatiecommissie in het leven geroepen, wat resulteerde in de teksttelefoon.

Tegelijkertijd groeiden de nieuw opgerichte regionale welzijnsstichtingen ten koste van de landelijke organisaties. Om een goede representatie van de achterban te behouden konden vanaf 1990 ook welzijnsstichtingen lid worden van de Dovenraad.

Voor de dienstverlening richtte Dovenraad de zelfstandige stichting Madido op. Madido staat voor Maatschappelijke Dienstverlening aan Doven, ze hielden zich bezig met maatschappelijk werk en tolkbemiddeling. Na een aantal jaren van groei ging Madido uiteindelijk aan organisatorische en financiële problemen ten onder. Tegen die tijd waren er al soortgelijke, concurrerende organisaties ontstaan die het ontstane gat konden vullen.

In 1992 trof de Dovenraad hetzelfde lot als Madido. Drie jaar later werd een nieuwe organisatie opgericht: NEDO, de Nederlandse Dovenorganisatie. NEDO had het in het begin niet makkelijk omdat ze het vertrouwen van de overlegpartners terug moesten zien te winnen. En in de tussentijd hadden de welzijnsstichtingen een eigen landelijke organisatie (Feweldoned) opgericht. In 1999 werd de NEDO omgevormd tot het huidige Dovenschap, waarin Feweldoned na een fusie in 2001 opging.

Dovenschap is in feite een overkoepelend orgaan waarin 6 landelijke dovenorganisaties en 13 regionale welzijnsstichtingen zijn aangesloten. Het bestaat uit een bestuur van 6 bestuursleden (allen vrijwilligers), die allen een of meerdere portefeuille(s) in hun takenpakket hebben. Het bestuur wordt ondersteund door een bureau van drie (parttime) medewerkers. Er is twee keer per jaar een Algemene Vergadering waarop ook vertegenwoordigers van de aangesloten organisaties aanwezig zijn en hun stem kunnen uitbrengen.

Belangrijke beleidspunten voor Dovenschap zijn onder meer:

• Erkenning Nederlandse Gebarentaal
• Goede voorlichting aan ouders van dove kinderen (o.a. over het cochleair implantaat en de Nederlandse Gebarentaal)
• Goede kwaliteit van het dovenonderwijs
• Gelijke behandeling van doven in de samenleving.
• Toegankelijkheid van de samenleving
• Voldoende aanbod van doventolken

Mede naar aanleiding van het veranderde subsidiebeleid van de overheid is Dovenschap per 21 april 2007 een ledenorganisatie geworden, zodat ook individueel lidmaatschap mogelijk is. De achterban bestaat naar schatting uit 15.000 prelinguaal doven. In 2011 telde de Dovenschap ruim 780 leden.

Dovenschap werkt samen met andere organisaties voor doven en slechthorenden, zoals de Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden (NVVS), de Stichting Plotsdoven, de Stichting Belangen Nederlandse Dove Jongeren (SBNDJ), de Nederlandse federatie van ouders van slechthorende kinderen en van kinderen met spraak-taal moeilijkheden (de FOSS) en Slechthorende Jongeren (SH-Jong). Sinds 2007 houden deze organisaties gezamenlijk kantoor in Houten, en sinds 2008 vormen zij een federatief samenwerkingsverband, de Molenorganisaties (zo genoemd naar het vestigingsadres).

De Amerikaanse zusterorganisatie van Dovenschap heet en:National Association of the Deaf (Engelstalige Wikipedia).

• Stichting Plotsdoven

• Website Dovenschap. Geraadpleegd op 9 februari 2013.