Dordts

Het Dordts is een Nederlands stadsdialect. Het wordt gesproken door inwoners van Dordrecht. Het hoort bij het Hollands, meer bepaald bij het Zuid-Hollands, maar heeft vanouds trekken van het Zeeuws en het Brabants.

De taal van Zuid-Holland staat erg dicht bij het Standaardnederlands. Het Dordts is daarvan echter verder verwijderd dan het IJsselmonds of het Rotterdams. Een voorbeeld van een typisch Dordts kenmerk is het verkleinwoord: dat eindigt altijd op -ie, ook als het elders gewoon op -je eindigt. Zo zegt men in Dordrecht ook appeltie en bortie (voorheen borrechie). Verder valt het "echte" Dordts op door een Brabants gekleurd idioom (met woorden als akkedére "kloppen", "(met elkaar) opschieten"). De ei en de ui kleuren naar èè en öö. Verder zegt men veelal aan het eind van een zin het stopwoordje "hè", wat ook vaak in het Zeeuws te horen is.

Vroeger had het Dordts ook een kenmerk dat men nu nog in het Noordwesthoeks terugvindt: vormen als ne man, j'ne vader, maar ook 'ne vrouw, j'ne moeder. Grofweg de zuidelijke vormen voor mannelijke woorden, maar dan toegepast zonder onderscheid tussen mannelijk en vrouwelijk.

In de twintigste eeuw is het Dordts onder invloed van zowel het Standaardnederlands als de veel minder afwijkende dialecten van Rotterdam sterk naar het Standaardnederlands toegegroeid. De boven beschreven buigingsvormen zijn inmiddels zo goed als verdwenen, en de ei heeft thans meer de neiging naar ai te kleuren. In de arbeiderswijken rond het centrum is doorgaans het meeste en meest afwijkende Dordts te horen.