Donorportret

Een donorportret is een portret dat door de schilder is opgenomen op een groter werk, om de donor (de opdrachtgever) van het schilderij te vereeuwigen. Welvarende burgers schonken in de middeleeuwen vaak een kunstwerk aan een kerk, en lieten zich daarop zelf afbeelden om te laten zien hoe vroom ze waren - en vaak ook hoe rijk.[1] Donorportretten komen vooral voor op retabels of andere altaarstukken, maar ook wel op glas in loodramen, maar ook in oude handschriften. Zo kwam in een psalter uit 1180-1185 de donor, als biddende vrouw, afgebeeld.[2]

Wijze van afbeelden

De donoren van een kunstwerk worden vaak biddend weergegeven, tussen Bijbelse personen of op aparte panelen. Vaak betrof het echtparen.[1]

Voorbeelden

Voorbeelden van enkele oude donorportretten

  • Jan van Eyck, Maria met kind met kanselier Nicolas Rolin, ca. 1435.
  • Rogier van der Weyden, achterzijde van het meerluik het laatste oordeel, tussen 1446 en 1452
  • Hans Memling, scènes uit de passie, ca. 1471
  • Jeroen Bosch, Calvarie met schenker, (ca. 1490)
  • Jeroen Bosch, Driekoningen-drieluik (ca. 1495)
  • Lucas Cranach de Oude, De kruisiging met kardinaal Albrecht v. Brandenburg (1520-1525)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.