Dominick Argento

Als zoon van een Siciliaans echtpaar groeide Argento op in zijn geboorteplaats. Na de highschool afgemaakt te hebben, moest hij het leger in als ontcijferaar van codes. Daarna begon hij een pianostudie aan het Peabody Conservatorium. Deze studie ruilde hij al snel in voor een studie compositie. Zijn leraren waren Nicholas Nabokov, Henry Cowell en Hugo Weisgall. Gedurende die studie was hij de artistiek leider van het Weisgall’s Hilltop Music Company (een antwoord op het Aldeburgh-festival van Benjamin Britten in Engeland) om plaatselijke componisten in de gelegenheid te stellen hun werk te laten uitvoeren. Op deze manier kwam hij steeds meer in aanraking met opera’s en andere muzieksoorten en –stijlen. Toneeldirecteur van het festival was John Olson-Scrymgeour, met wie Argento later enkele opera’s zou schrijven. Hij verbleef ook een jaar in Florence vanwege een beurs en studeerde daar kort bij Luigi Dallapiccola. Hij zette zijn studie voort aan de Eastman School of Music, waar hij studeerde bij Alan Hovhaness, Bernard Rogers en Howard Hanson. Na het behalen van zijn graad keerde hij voor een jaar terug naar Florence. Hij behield een zwak voor deze stad en verbleef er ieder jaar.

In 1958 verhuisde hij naar Minneapolis en begon hij samen met zijn vrouw Carolyn muziektheorie en compositie te onderwijzen aan de Universiteit van Minnesota. Al snel kreeg hij van allerlei ensembles opdrachten voor composities, zodat hij zich snel thuis voelde in de regio. Hij schreef ook stukken voor het pas geopende Guthrie Theater en stichtte in 1963 samen met Scrymgour de Center Opera Company, die daar nog steeds zijn thuisbasis heeft. Zijn ster bleef stijgen, zeker toen in 1971 zijn opera Postcard from Morocco werd uitgevoerd. Hij ontving opdrachten uit de gehele VS, niet alleen van operastichtingen in Minnesota, Washington en New York, maar ook van orkesten (Baltimore Symphony en St. Louis Symphony) en ook van musici zelf. In de jaren 70 begon hij ook eenvoudige koorwerken te componeren voor het koor van de Congregational Church in Minneapolis. Het begon eenvoudig, maar ook hier volgden snel opdrachten voor koorwerken van het hele land. Zijn componeerstijl combineert elementen van atonaliteit en dodecafonie in een overwegend tonale context, die geen verband heeft met de experimentele muziek van vele van zijn tijdgenoten in de tweede helft van de 20e eeuw.

Dominick Argento behield de titel van Professor Emeritus aan de University of Minneapolis en bleef ook na zijn emeritaat componeren. Hij stierf op 91-jarige leeftijd.[1]

• (en) Profiel van Dominick Argento op de website van Minnesota Public Radio
• (en) Profiel van Dominick Argento op de website van Boosey & Hawkes
• (en) Bruce Duffie: interview met Dominick Argenta, 1986