Dodeneiland (Rachmaninov)

Rachmaninov werd geïnspireerd door het schilderij Het dodeneiland[2] van Arnold Böcklin, waarvan hij in 1907 te Parijs een zwart-wit reproductie zag. Overigens zag Rachmaninov het schilderij pas later in kleur; hij vond het toen tegenvallen en vertelde dat als hij het schilderij eerst in kleur had gezien, hij waarschijnlijk niet tot dit werk zou zijn gekomen.[3] Hij voltooide de compositie tijdens zijn verblijf in Dresden in 1909. De première vond plaats op 18 april 1909 te Moskou, de componist dirigeerde.[4][5]

Het werk wordt beschouwd als een klassiek voorbeeld van de Russische late-Romantiek aan het begin van de twintigste eeuw. De muziek begin met de suggestie van het geluid van de roeispanen van Charon wanneer die het water van de rivier de Styx raken. Rachmaninov gebruikt een zich herhalend patroon in een 5/8 maat om dit aan te geven en citeert, als in verschillende van zijn andere werken, de Dies Irae klaagzang, een zinspeling op de dood. In contrast hiermee schildert de 5/8 maat ook het ademhalen af, en creëert een holistische reflectie op hoe leven en dood met elkaar verstrengeld zijn.

Orkestratie:

• 3 fluiten (waarvan 1 ook piccolo), 2 hobo's, althobo, 2 klarinetten, basklarinet, 2 fagotten, contrafagot
• 6 hoorns, 3 trompetten, 3 trombones, tuba
• 3 pauken, slagwerk (bekkens en grote trom), harp
• violen, altviolen, celli, contrabassen.