Djedda

Opgravingen suggereren dat Djedda als vissersdorp is begonnen rond 500 voor onze jaartelling. Anderen menen dat Djedda gesticht is door de Jemenitische Quda'a stam (بني قضاعة), die centraal Jemen verlieten om zich in Mekka te vestigen[3] na de vernieling van de Marib Dam in Jemen. Er is zelfs sprake van een bezoek van Alexander de Grote.

In 647 werd Djedda door kalief Oethman Ibn Affan (عثمان بن عفان) tot haven voor Mekka gemaakt[4] in plaats van Al Shoaiba ten zuiden van Mekka dat die rol tot die tijd vervulde. Vanaf dat moment arriveerde een groot deel van de overzeese Hajj pelgrims in Djedda, waarmee Djedda een belangrijke havenstad werd.

In 969 kwamen de Fatimiden uit Algerije aan het roer in Egypte en breidden hun rijk uit naar de omliggende regionen, waaronder de Hidjaz en Djedda. De Fatimiden ontwikkelden een uitgebreid handelsnetwerk in zowel het Middellandse Zeegebied als de Indische Oceaan door de Rode Zee. Hun handels- en diplomatieke betrekkingen reikten zo ver als China wat een sterk positief effect had op de ontwikkeling van de stad.

Nadat Saladin Jeruzalem veroverd had in 1171 benoemde hij zichzelf tot sultan van Egypte, na het opheffen van het Fatimidische kalifaat, daarmee de Ajjoebidische dynastie vestigende die daarna grote delen van de regio veroverde, waaronder wederom de Hidjaz en Djedda in 1177. De aanwezigheid van het soennisme werd in deze tijd versterkt, maar ook de economie bloeide als nooit tevoren.

In 1254 loste het Ajjoebidische rijk op in het Mammelukische sultanaat. Gedurende deze periode werd de regio geteisterd door de Portugezen, die onder leiding van Vasco da Gama hun weg hadden gevonden om Kaap de Goede Hoop en heersten over de Indische Oceaan. In deze periode werden de stadsmuren opgetrokken, waarvan delen nog steeds te bewonderen zijn in de oude stad van Djedda, Al-Balad. Een andere getuige uit deze tijd is de plek waar Portugese soldaten begraven zijn, bekend onder de naam "The Cristian Graves".

In 1517 veroverden de Ottomanen het mammelukse rijk in Egypte en Syrië onder sultan Selim I. Zo vervielen de Hidjaz, waaronder de heilige steden Mekka en Medina, maar ook Djedda aan de Ottomanen. De Turken versterkten de zwakke stadsmuren en verdedigden de stad tegen de nog steeds aanwezige Portugezen.

In 1802 veroverden troepen uit Nadjd zowel Mekka als Djedda op het dan reeds sterk verzwakte Ottomaanse Rijk. De Egyptische onderkoning Muhammad Ali Pasha heroverde de Hidjaz, inclusief de heilige steden en Djedda uiteindelijk in 1813.

Gedurende de Eerste Wereldoorlog riep de sjarief van de Hidjaz, Hoessein ibn Ali, een revolutie uit tegen het Ottomaanse Rijk, daarmee onafhankelijkheid zoekende van de Ottomanen en strevende naar de creatie van een eenheidsstaat in het gebied tussen Aleppo in Syrië tot Aden in Jemen. Hoessein riep het Koninkrijk Hidjaz uit. Later geraakte hij in oorlog met Abdoel Aziz al Saoed, de toenmalige sultan van Nadjd als gevolg waarvan hij Mekka verloor. Hoessein trad af ten gunste van zijn zoon Ali, maar dat kon niet tegenhouden dat Djedda enkele maanden na Mekka zou vallen.

Sinds december 1925 valt Djedda onder de regering van de Al Saoed familie. Naast Sultan van Nadjd werd Ibn Saoed Koning van de Hidjaz in 1926. De belangrijke rol van de stad in de politiek op het schiereiland was vanaf dat moment uitgespeeld: Djedda werd een onderdeel van de provincie Mekka en het politieke zwaartepunt ligt in de oorsprong van het koninkrijk, Riyad. Economisch is de stad heel belangrijk gebleven en vanuit het oude stadscentrum Al Balad uitgegroeid richting het noorden en het zuiden, de kustlijn van de Rode Zee volgende.[5]

De temperaturen in Djedda zijn, in tegenstelling tot andere delen van Saoedi Arabië, het gehele jaar buitengewoon hoog bij een hoge luchtvochtigheid en geringe neerslag. Als die neerslag valt, is het soms in uitzonderlijk grote hoeveelheden[6] waarbij dan vele slachtoffers vallen.