Digibeet

Het woord digibeet is taalkundig opvallend en schijnbaar een manke samenstelling. Het woord analfabeet (van het klassiek Griekse woord ἀναλφάβητος) is een samenvoeging van de ontkenning an- en alfabet. Het woord alfabet komt van de namen van de eerste twee letters van het Griekse alfabet: alfa en bèta. Letterlijk betekent dat dus: iemand zonder alfa en bèta. iemand zonder ABC. Een analfabeet is dus iemand die niet met letters om kan gaan (niet kan lezen of schrijven).

Ten gevolge van rebracketing, is het woord analfabeet geherinterpreteerd waardoor de oorspronkelijke betekenis van het voorzetsel an- erin niet meer als negatie erkend werd. In plaats daarvan ontstond het nieuwe achtervoegsel -beet met een betekenis gedeeltelijk afgeleid uit analfabeet, namelijk die van iemand die niet met een bepaald medium kan omgaan. Digi- komt daarbij van digitaal (afgeleid van het Latijnse digitus). Zo komt men tot de totaalbetekenis van het nieuwe woord, iemand die niet met digitale media kan omgaan.

De wellicht vroegst bekende schriftelijke vermelding van de term is van 9 januari 1995 in het artikel De krant is maar een middel om binnen te komen in de Volkskrant.[1] In het artikel is het onduidelijk of de artikelschrijver Theo Stielstra de term gebruikt, of de geïnterviewde Wegener-topman Gerard van Vliet.