Dictatus papae
Het Dictatus papae is een document waarin de pauselijk primaat wordt vastgesteld. Het wordt veelal toegeschreven aan Gregorius VII (1073-1085) en is ondergebracht in het Vaticaans Archief in het register van het jaar 1075, maar wordt wel gedacht van later datum te zijn, al komen de stellingen overeen met de visie van Gregorius en de Gregoriaanse hervorming.
Inhoud
Het bestaat uit zevenentwintig stellingen waarmee het pauselijk primaat ingevuld wordt, zowel als bisschop van Rome tegenover de overige bisschoppen, als tegenover het wereldlijk gezag. Volgens het document kan alleen de paus bisschoppen benoemen, afzetten of van bisdom doen veranderen. Deze verordening werd een belangrijke oorzaak van de Investituurstrijd. Het verleende de paus het hoogste gezag binnen Kerk en maatschappij. De paus plaatste zich daardoor boven de bisschoppen, boven de synode en zelfs boven het canoniek recht. Het stelde hem ook boven de wereldlijke heersers, waaronder dus ook de Duitse keizer, die hij kon excommuniceren en derhalve impliciet afzetten. Bovendien waren hun onderdanen in dat geval ontslagen van hun eed van trouw. Deze politiek maakte hem tot een van de twee hoofdfiguren uit de Investituurstrijd.
Vertaling
Latijns origineel | Nederlandse vertaling[1] |
---|---|
Dictatus papae
|
De Paus heeft gezegd:
|
Noot
- Vertaling ontleend aan: Dictatus papae, kro-ncrv.nl