Constante van Planck

In veel gevallen wordt een variant van de constante van Planck gebruikt, die soms de constante van Dirac wordt genoemd. Deze wordt geschreven als ${\displaystyle \hbar }$ en is genoemd naar de Britse fysicus Paul Dirac (1902-1984). Deze wordt gebruikt om de Planckeenheden te definiëren. Het wordt uitgesproken als 'h-streep' of, in het Engels, als 'h-bar'.

${\displaystyle \hbar ={\frac {h}{2\pi }}}$

${\displaystyle \hbar =1{,}054\,571\,800\times 10^{-34}\ {\frac {{\mbox{J}}\cdot {\mbox{s}}}{\mbox{rad}}}=6{,}582\,119\,514\times 10^{-16}\ {\frac {\text{ eV⋅s}}{\text{rad}}}}$

De constante ${\displaystyle \hbar }$ is een kwantum van impulsmoment, waaronder spin. Het impulsmoment van een willekeurig systeem is altijd een geheel veelvoud van deze waarde. ${\displaystyle \hbar }$ komt ook voor in de onzekerheidsrelatie van Heisenberg. Dit wordt gebruikt om te beargumenteren dat ${\displaystyle \hbar }$ een meer fundamentele eenheid is dan ${\displaystyle h}$, de constante van Planck.

Voor ${\displaystyle h}$ en ${\displaystyle \hbar }$ kunnen de unicodetekens U+8462 en U+8463 gebruikt worden.

• Elektromagnetische straling
• Schrödingervergelijking
• Dualiteit van golven en deeltjes
• Hall-effect