Daniel Day-Lewis

In 1982 had Day-Lewis opnieuw een kleine rol in een grote film, dit keer als die van een pestkop in Gandhi. Later in de jaren 80 speelde hij ook nog in een toneelstuk van Romeo en Juliet en in 1984 had hij een bijrol in de film The Bounty. Zijn volgende theaterrol speelde hij in "The Count", een toneelstuk over Dracula. Over de film A Room with a View werd opnieuw zeer positief gesproken over Day-Lewis. In die film speelde hij de verloofde van het hoofdpersonage dat werd gespeeld door Helena Bonham Carter.

In 1987 speelde Day-Lewis een hoofdrol in de film The Unbearable Lightness of Being van Philip Kaufman, samen met Lena Olin en Juliette Binoche. Day-Lewis speelde de rol van een vrouwengekke chirurg uit Praag, die voor het eerst een emotionele relatie krijgt met een vrouw.

In 1989 had Day-Lewis een uiterst succesvolle rol als de invalide Ierse schrijver Christy Brown in de film My Left Foot. Hij won diverse prijzen, waaronder een Academy Award voor Beste Acteur. Tijdens de opnamen brak Day-Lewis twee ribben, na een ongeluk met de rolstoel waarin zijn personage altijd zat.

Na een aantal films keerde Daniel Day Lewis terug op het toneel voor het stuk Hamlet van Shakespeare. Hij zakte echter in op het toneel, toen (zogenaamd) de geest van Hamlets vader op het toneel kwam. Day-Lewis zei later dat hij hem aanzag voor de geest van zijn zoon. Na dit incident is Day-Lewis nooit meer teruggekeerd naar het toneel.

In 1992, drie jaar nadat hij een Oscar won, ging nog een grote film van Day-Lewis in première, The Last of the Mohicans. Voor het personage dat Day-Lewis moest spelen had hij veel onderzoek gedaan. Hij leerde zichzelf, om zijn personage nog echter te laten lijken, hoe te leven in de natuur, te kamperen en te jagen. Hoewel deze film Day-Lewis nog beroemder maakte, speelde hij vervolgens in wat minder grote Hollywoodfilms. Hij had een rol in The Age of Innocence (samen met Michelle Pfeiffer). Een groter succes was In the Name of the Father uit 1993. Voor zijn rol als een onschuldige veroordeelde voor een bomaanslag voor de IRA viel hij veel kilo's af en moest hij acteren met een Iers accent. Volgens Day-Lewis spoorde hij de crewleden regelmatig aan om koud water over hem heen te gooien en verbaal geweld tegen hem te gebruiken, zodat zijn woede, die zijn personage in omstandigheden als in de film zeker moet hebben, realistischer zou overkomen. Day-Lewis werd voor zijn rol opnieuw genomineerd voor een Oscar voor Beste Acteur. Daarnaast werd hij voor de derde keer genomineerd voor een BAFTA en voor de tweede keer voor een Golden Globe.

In 1996 speelde hij in de filmversie van The Crucible, gebaseerd op een script van Arthur Miller (later in 1996 zou Miller de schoonvader van Day-Lewis worden). Day-Lewis speelde samen met Winona Ryder. Daarna had hij een rol in The Boxer van Jim Sheridan, als die van een voormalig bokser en IRA-aanhanger. Ook voor die rol moest hij de nodige voorbereidingen treffen, hij trainde zes maanden lang in boksen met voormalig wereldkampioen boksen Barry McGuigan.

Na The Boxer nam Day-Lewis enkele jaren een pauze. Hij besloot zich te richten op zijn oude passie: houtbewerken. Hij verhuisde naar Florence in Italië. Pas in 2002 ging er weer een film van hem in première, namelijk Gangs of New York. Hij werd opnieuw genomineerd voor een Oscar voor Beste Acteur.

In 2005 ging The Ballad of Jack and Rose in première. De regie van deze film lag in handen van zijn eigen vrouw, Rebecca Miller. Day-Lewis speelde de rol van een oude man die op sterven ligt, en nadenkt over zijn leven. Ook voor deze rol moest hij zich eerst helemaal inleven. Tijdens het filmen woonde hij gescheiden van zijn vrouw om zijn rol als eenzame oude man nog geloofwaardiger te maken. In tegenstelling tot vrijwel elke andere film, werd deze film met gemengde gevoelens ontvangen.

In 2006 werd in het wekelijkse filmblad Variety bekendgemaakt dat Day-Lewis' volgende film gebaseerd zou zijn op het controversiële boek Oil!. De film werd hernoemd naar There Will Be Blood en kwam uit 2007. Lewis won bij de Oscaruitreiking in 2008 een Academy Award voor beste acteur voor zijn rol in die film.

In 2013 won hij zijn derde Oscar voor de vertolking van Abraham Lincoln in de gelijknamige film.

Daniel Day-Lewis is de enige persoon in de filmgeschiedenis die drie keer de Oscar voor beste mannelijke hoofdrol heeft gewonnen.

Day-Lewis kondigde op 20 juni 2017 aan dat hij stopte met acteren, hoewel hij dit bij eerdere films ook al heeft verkondigd.