Curietemperatuur

De curietemperatuur, vernoemd naar Pierre Curie, is de temperatuur waarboven ferromagnetische materialen ophouden een permanent magneetveld om zich heen te bezitten.

Als bijvoorbeeld een ijzeren magneet wordt verwarmd boven de curietemperatuur van 770 °C dan is hij niet meer ferromagnetisch. Hij wordt dan paramagnetisch. Als het ijzer weer afgekoeld is, komt het permanente magneetveld niet terug. Wel is er dan weer een magneetveld aanwezig in kleine gebiedjes in het materiaal, de zogenaamde gebiedjes van Weiss (Pierre-Ernest Weiss), maar deze velden wijzen in willekeurige richtingen, zodat er geen resulterend extern magneetveld aanwezig is. Het is wel mogelijk het ijzer opnieuw te magnetiseren.

De curietemperatuur is moeilijk exact te meten. Ten eerste verdwijnt het permanente magneetveld rond het materiaal slechts geleidelijk. Ten tweede is de curietemperatuur sterk afhankelijk van kleine verontreinigingen in het materiaal, vooral van het overal aanwezige ijzer.

Een selectie van ferromagnetische materialen met hun curietemperaturen in Kelvin:

Materiaal	Curietemp. (K)
Fe	1043
Co	1388
Ni	627
Gd	292
Dy	88
MnAs	318
MnBi	670
MnSb	587

Materiaal	Curietemp. (K)
MnOFe₂O₃	573
FeOFe₂O₃	858
NiOFe₂O₃	858
CuOFe₂O₃	728
MgOFe₂O₃	713
Y₃Fe₅O₁₂	560
CrO₂	386
EuO	77

Materiaal	Curietemp. (K)
EuS	16,5
CrBr₃	37
Au₂MnAl	200
Cu₂MnAl	630
Cu₂MnIn	500
MnAs	318
GdCl₃	2,2
Fe₂B	1015
MnB	578

Zie ook

Temperatuurschaal

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.