Cultureel kapitaal

Cultureel kapitaal is het geheel van kennis, cognitieve vaardigheden en opleiding van een persoon waarmee sociale privileges verworven of behouden kunnen worden. Daarmee is het van invloed op de sociale mobiliteit.

Het concept is afkomstig van Pierre Bourdieu, die onderscheid maakte tussen verschillende soorten kapitaal die mensen nodig hebben om macht en invloed te verwerven. Naast cultureel kapitaal waren dit aanvankelijk economisch kapitaal zoals geld en onroerend goed, en sociaal kapitaal zoals relaties en netwerken. Deze driedeling is geïnspireerd door de theorie van Weber. Later heeft Bourdieu hier nog andere vormen van kapitaal aan toegevoegd, met name symbolisch en linguïstisch kapitaal.

Bourdieu onderscheidt drie vormen van cultureel kapitaal: de belichaamde, de geobjectiveerde, en de geïnstitutionaliseerde staat.

De belichaamde staat wordt gevormd door de duurzame disposities van het organisme: de verworven vaardigheden (bagage) van een individu. Het gaat dan om geletterdheid, culturele kennis en andere competenties die onlosmakelijk verbonden zijn met de persoon en waarvan de opbouw lange tijd in beslag neemt.

De geobjectiveerde staat bestaat uit tastbare zaken als documenten, schilderijen en instrumenten en is daarmee overdraagbaar aan de nakomelingen.

De geïnstitutionaliseerde staat bestaat onder meer uit diploma's en titels.