Courgette

De courgette wordt gewoonlijk gekookt of gebakken gegeten, maar ze kan ook rauw worden gegeten. Ook kan de vrucht in blokjes gesneden als een soort augurk ingelegd worden in azijn met kruiden. De meeste mensen vinden een courgette het best eetbaar als die niet te dik en maximaal 30 cm (350 gram) lang is. In Nederland wordt vanaf 7 cm (50 gram) lengte geoogst. De kleine vruchten waar de bloem nog aanzit, worden verhandeld als 'courgette fleur' en worden in Italië en Griekenland als een delicatesse beschouwd. De bloem kan gefrituurd of gevuld worden.

De voedingswaarde van 100 gram verse courgette is:

Van oorsprong bevatten courgettes de giftige stof cucurbitacine, maar telers zijn er via plantenveredeling in geslaagd het gehalte van deze stof tot praktisch nul terug te dringen. Niettemin komt het soms voor dat zelf gekweekte courgettes toch te hoge concentraties cucurbitacine bevatten. Deze stof geeft een bittere smaak. Het wordt daarom afgeraden om courgettes, komkommers en pompoenen te eten die bitter smaken, aangezien cucurbitacine dodelijk kan zijn. Zo overleed in 2015 een Duitser na het eten van een zelf gekweekte courgette.[1][2]

Onder plastic tunnels kan al eind april in de volle grond geplant worden met een plantafstand van 140 bij 80 cm. Voor de buitenteelt kan in Nederland gezaaid worden in mei in potten die onder glas opgekweekt worden en dan half juni buiten worden uitgeplant. De plantafstand bedraagt 100 bij 100 cm. Ook kan in juni ter plaatse gezaaid worden. Voor de herfstteelt wordt begin juli uitgeplant en in september wordt er dan eventueel een tunnel overheen gezet. De eerste vruchten worden vanaf juli geoogst. Er wordt drie maal per week en in de zomermaanden bijna dagelijks geoogst worden. Tot eind september, als er geen nachtvorst optreedt, kan er buiten doorgeoogst worden. De meeste rassen vormen geen ranken.

Voor de best mogelijke vruchtzetting is bestuiving door bijen of hommels noodzakelijk.

Courgette kan aangetast worden door grauwe schimmel (Botrytis cinerea), sclerotiënrot (Sclerotina sclerotiorum), echte meeldauw (Sphaerotheca fusca), bladvlekkenziekte (Didymella bryoniae), vruchtvuur (Cladosporium cucumerinum) en fusarium-verwelkingsziekte (Fusarium javanicum). Deze laatste ziekte komt vooral voor als het nat is.

Verder kan vooral het courgettegeelmozaïekvirus optreden, dat door bladluizen wordt overgebracht. Het is een niet-persistent virus en kan ook mechanisch met bijvoorbeeld een mes worden overgebracht.

Ook spint, witte vlieg, trips en bladluizen kunnen schade geven. De laatste vooral door virusoverdracht.

• 
  'Diamant'
• 
  'Courgette fleur'
• 
  Echte meeldauw
• 
  Echte meeldauw op voorkant blad close-up
• 
  Echte meeldauw op achterkant blad closeup
• 
  Courgettegeelmozaïekvirus

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Cucurbita pepo op Wikimedia Commons.

Wikibooks heeft meer over dit onderwerp: Leer jezelf ecologisch tuinieren.

Wikibooks heeft meer over dit onderwerp: Artikel in het kookboek.