Hersenschors

De hersenschors of cortex cerebri[1] is het gebied in de hersenen, waar informatie uit de rest van het lichaam ontvangen, geanalyseerd en geïnterpreteerd wordt. Vervolgens wordt deze geïnterpreteerde informatie in de hersenschors weer omgezet in gedachten (innerlijke spraak en mentale beelden) en concrete aansturingen van het lichaam (spreken en handelen).

Hersenschors
Cortex cerebri
Locatie van de hersenschors (cortex cerebri)
Portaal    Biologie

De cortex is de buitenste laag van de grote hersenen. Hij bevat gyri, of hersenwindingen, die worden gescheiden door fissurae, diepe groeven, en sulci, ondiepe groeven. Een voorbeeld van een fissura of fissuur is de fissura sagittalis, die vanaf het achterste gedeelte van de cortex cerebri tot helemaal vooraan loopt. Deze scheidt de twee hersenhelften in een linker en een rechter deel of hemisfeer. Twee andere belangrijke groeven zijn de sulcus lateralis, die tussen de temporale kwabben en de pariëtale kwabben gelegen is, en de sulcus centralis die de scheiding vormt tussen de voorste en achterste schorsgebieden.

De kleine hersenen (cerebellum) hebben ook een buitenste laag die men cortex kan noemen. Men kan de schors van de kleine hersenen en die van de grote hersenen onderscheiden door voor de eerste de term cortex cerebelli en de tweede de term cortex cerebri te gebruiken. Met de term 'hersenschors', of alleen maar 'cortex', wordt veelal de cortex cerebri bedoeld.

Het deel van de cortex cerebri (een laag van 2 à 4 mm), dat uit zes lagen bestaat, wordt de neocortex genoemd. Het deel van de cortex cerebri dat uit minder dan zes lagen bestaat wordt de allocortex genoemd.

De hersenen zijn opgebouwd uit grijze stof en witte stof. De eerste wordt ook wel roze stof genoemd: dit is de oorspronkelijke kleur voordat verkleuring bij preparatie optreedt. Zij is samengesteld uit neuronen en hun dendrieten. De witte stof bestaat uit axonen en is wit vanwege de isolerende myelineschedes eromheen. De grijze stof dient grofweg voor gegevensopslag, de witte voor de verbindingen tussen hersengebieden.

Onderverdeling

De cortex cerebri bestaat uit twee hoefijzervormige helften met ieder vier onderdelen:

  • De temporale kwab (lobus temporalis of slaapkwab). Deze delen van de hersenen zijn net boven de oren gelegen. Ze zijn verantwoordelijk voor verbaal geheugen, spraak en gehoorfuncties. Het centrum van Wernicke, verantwoordelijk voor taalbegrip, is bijvoorbeeld op de (meestal linker) temporale kwab te vinden.
  • De occipitale kwab (lobus occipitalis of achterhoofdskwab). Aan de achterkant van de hersenen gelegen. Dit deel heeft functies inzake het ontvangen, integreren en verwerken van visuele informatie. Het is de visuele schors.
  • De pariëtale kwab (lobus parietalis of wandbeenkwab). Deze liggen in het gebied hoog achterin van de cortex cerebri. Hier worden signalen vanuit spieren en gewrichten verwerkt. Ook de integratie van zintuigimpulsen en het vermogen tot ruimtelijk denken is hier gelokaliseerd.
  • De frontale kwab (lobus frontalis of voorhoofdskwab), die aan de voorkant gelegen is. Dit deel is onder meer verantwoordelijk voor de persoonlijkheid. Functies als motivatie of onderdrukking van gedrag, redeneren en termijnplanning ontwikkelen zich gedurende de puberteit in dit gebied.

Literatuur

  • Sitskoorn, Margriet Het maakbare brein, 2006, uitg. Bert Bakker, Amsterdam ISBN 978 90 351 3036 4
  • Wijnen, Frank en Verstraten, Frans A.J. Het brein te kijk, 2004 (3de editie), uitg. Harcourt, Londen ISBN 90 265 1676 2

Noten

  1. Federative Committee on Anatomical Terminology (1998). Terminologia Anatomica. Stuttgart: Thieme
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.