Cornélie van Zanten

Ze werd geboren binnen het gezin van vleeshouwer Izaak van Zanten en Heiltje Rijshouwer. In 1935 werd ze bij Koninklijk besluit bevorderd tot officier in de Orde van Oranje Nassau.[1] Ze was in het bezit van de eremedaille voor kunst en wetenschappen van de Huisorde van Oranje. Ze werd begraven op Nieuw Eykenduynen.

Ze studeerde onder andere bij Henri Geul in Dordrecht, aan het conservatorium van Keulen en vertrok daarna naar Italië om te studeren bij Francesco Lamperti. In september 1875 debuteerde ze in Turijn in de rol van Leonora in Donizetti's opera "La Favorita". In 1879 vertrok ze naar Duitsland waar ze verbonden was aan de opera van Breslau, Kassel (met Gustav Mahler als dirigent) en Hamburg. In deze jaren heeft zij ook enkele liederen gecomponeerd, waaronder "Mijn Moedertaal" (1881).

In 1885 werd ze gevraagd als lid van de American Opera Company bij het Metropolitan Opera House in New York. Korte tijd later sloot ze zich aan bij het National Opera Company en maakte in het seizoen 1886/1887 een grote tournee door Noord-Amerika. Glansrollen waren Orpheus in Glucks "Orfeo ed Euridice" en de titelrol uit "Carmen" van Bizet. Nadat dit operagezelschap failliet ging, vertrok ze weer naar Europa en werkte in Rusland (waar ze meewerkte aan een complete uitvoering van Wagners "Der Ring des Nibelungen"), Nederland (bij de Hollandsche Opera en de Nederlandse Opera) en Duitsland.

In 1895 beëindigde van Zanten definitief haar zangcarrière en aanvaardde een aanstelling als hoofdlerares solozang aan het conservatorium in Amsterdam. Onder haar leerlingen bevonden zich veel bekende zangers en zangeressen zoals Jo Vincent, Jos Tijssen, Julia Culp en Tilly Koene.

Ze vertrok naar Berlijn in 1903 om daar een Meisterschule für Kunstgesang te leiden, maar keerde weer terug naar Nederland na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 en ging in Den Haag wonen, waar ze actief bleef als zangpedagoge. Ook is er in Den Haag in de wijk Loosduinen een straat naar haar vernoemd: Cornelie van Zantenstraat.

Haar grote kennis van de zangkunst en het menselijk stemorgaan legde van Zanten vast in een aantal boeken, die zowel in het Nederlands als in het Duits verschenen. Haar boek "Bel Canto des Wortes: Lehre der Stimmbeherschung durch das Wort" (1911) werd in die tijd beschouwd als een standaardwerk. In 1922 maakt ze zelfs een Polygoonfilm over de werking van het stemorgaan.[2] In 1925 verscheen van haar het boekwerk "Het stemwonder in den mensch" (uitgeverij N. Veenstra). Haar zangstem is nimmer vastgelegd op geluidsdrager.