Cootie Williams

Charles Melvin "Cootie" Williams (Mobile (Alabama), 24 juli 1910 – New York, 15 september 1985) was een Amerikaanse jazztrompettist. Hij werd vooral bekend als lid van het orkest van Duke Ellington, waar hij medebepalend was voor het geluid van de band.

Cootie Williams
Algemene informatie
Volledige naam	Charles Melvin Williams
Geboren	Mobile, 10 jul 1911
Overleden	New York 15 sep 1985
Land	Verenigde Staten
Werk
Jaren actief	1925
Genre(s)	jazz
Beroep	trompettist, jazzmuzikant, orkestleider, componist
Instrument(en)	trompet
(en) IMDb-profiel (en) Allmusic-profiel
Portaal    Muziek

Williams speelde op jonge leeftijd in en rond Mobile met Johnny Pope en Holman's Jazz Band. Toen hij vijftien was trok hij naar Florida, waar hij lid werd van een groep van Calvin Shields. In 1928 ging hij met Alonzo Ross DeLuxe Syncopators naar New York, waar hij kort speelde in de bands van Arthur Ford, Chick Webb en Fletcher Henderson. In 1929 werd hij lid van de band van Duke Ellington, waar hij trompettist Bubber Miley verving. Hij zou hier tot 1940 spelen. Williams bepaalde met zijn grommende jungle-stijl van spelen en gebruik van de demper (plunger-mute) voor een belangrijk deel het geluid van Ellington. In deze periode werden talrijke Ellington-klassiekers opgenomen, waaronder 'Concerto For Cootie'. Daarnaast maakte Williams met groepsleden van Ellington platen onder de namen Cootie Williams and His Rug Cutters en Cootie Williams Orchestra. In die jaren nam hij ook op met Lionel Hampton, Teddy Wilson en Billie Holiday.

In 1940 werd Williams lid van het orkest van Benny Goodman, met wie hij in 1938 had opgetreden in diens legendarische Carnegie Hall-concert. Zijn vertrek bij Ellington was voor jazzliefhebbers in die tijd een grote schok. Bij Goodman legde hij de demper opzij en verraste toehoorders met zijn open, aan Louis Armstrong verwante trompetgeluid. Een jaar later wilde hij naar Ellington terug, maar de orkestleider raadde hem aan een eigen band te beginnen. Tot 1962 leidde Williams allerlei eigen groepen, waaronder een bigband. Hij nam enkele platen op met oud-Ellington-gediende Rex Stewart. Verder speelde hij met onder meer Charlie Parker, Bud Powell, Eddie "Cleanhead" Vinson en Eddie "Lockjaw" Davis. Vanaf 1948 speelde hij rhythm-and-blues, om later terug te keren naar de jazz. In 1962 werd Williams weer bandlid van het orkest van Ellington, waar hij tot 1975, een jaar na diens dood, zou spelen. In deze tijd was zijn spel meer simpel, maar hij was nog steeds de meester van de demper.