Confessionele partij
Onder een confessionele partij verstaat men een politieke partij die zich baseert op een confessie, dat wil zeggen een bepaalde godsdienstige geloofsleer.
De band met de confessie hoeft niet erg strak te zijn om een dergelijke partij toch als confessioneel aan te merken.
Over het algemeen gaat het om partijen met een christelijke signatuur maar ook partijen die een andere godsdienst dan de christelijke als basis voor hun politieke handelen nemen kan men aanmerken als een confessionele partij.
De grote politieke stroming van de christendemocratie behoort in de categorie confessionele partij thuis.
Het tegenovergestelde van een confessionele partij werd vroeger "niet-confessioneel" of "non-confessioneel" genoemd. Zo identificeerde het Nederlands Genootschap voor Anthropologie in 1970 de volgende Nederlandse politieke partijen als confessioneel en non-confessioneel:[1]
In de 21e eeuw is het begrip "seculiere partij" gangbaarder dan "non-confessionele partij". Wanneer een partij bovendien expliciet streeft naar scheiding van kerk en staat, wordt zij "secularistisch" genoemd.
Overzicht per land
België
- Vlaams:
- Christen-Democratisch en Vlaams (CD&V) - christendemocratisch
- Waals:
- Parti des Chrétiens Démocrates Francophones (CDF) - christendemocratisch
Duitsland
- Christlich Demokratische Union Deutschlands (CDU) - christendemocratisch (niet in Beieren vertegenwoordigd)
- Christlich-Soziale Union (CSU) - christendemocratisch (alleen in Beieren vertegenwoordigd)
Israël
Italië
- Unione dei Democratici Cristiani e Democratici di Centro (UDC) - christendemocratisch
Nederland
- Christen-Democratisch Appèl (CDA) - christendemocratisch
- ChristenUnie (CU) - orthodox-protestants
- Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) - orthodox-protestants
Noorwegen
Zuid-Afrika
Bronnen, noten en/of referenties
|