Chloorperoxide

Chloorperoxiden zijn in staat om ozon af te breken, en zo het gat in de ozonlaag te vergroten. De reactie hiervoor verantwoordelijk houdt het proces in stand. Een eerste stap betreft de afbraak van het peroxide tot twee chloorradicalen door licht (fotolyse):

${\displaystyle \mathrm {Cl_{2}O_{2}\ +\ h\nu \ \longrightarrow \ 2\ Cl^{\cdot }\ +\ O_{2}} }$

De gevormde chloorradicalen zijn uiterst reactief. Wanneer ze in contact komen met ozon treedt een ontledingsreactie op:

${\displaystyle \mathrm {Cl^{\cdot }\ +\ O_{3}\longrightarrow \ ClO^{\cdot }\ +\ O_{2}} }$

Twee chloormonoxideradicalen zullen dan het stabielere peroxide vormen, waardoor een cyclisch proces ontstaat:

${\displaystyle \mathrm {2\ ClO^{\cdot }\ \longrightarrow \ Cl_{2}O_{2}} }$

Wanneer de reactiecyclus eenmaal wordt doorlopen zullen per chloorperoxidemolecule twee ozonmoleculen afgebroken worden tot drie zuurstofmoleculen.

Chloorperoxide komt voor in de koude delen van de stratosfeer. Het voorkomen van het dimeer is afhankelijk van het voorkomen van het monomeer, chloormonoxide. De molecule werd voor het eerst waargenomen boven de polen in 1999. Het kan ook bereid worden in het laboratorium.

• Ozonafbrekende molecule voor het eerst waargenomen
• Ozon-vernietiger chloorperoxide waargenomen in stratosfeer