Chelsea (band)

In augustus 1976 zocht Gene October met een advertentie in Melody Maker naar muzikanten voor een band. Er meldden zich William Broad (later Billy Idol), Tony James en John Towe van de band London SS. De band Chelsea was geboren. Na drie maanden verlieten Idol, James en Towe de band weer en formeerden ze Generation X. In hun plaats kwamen Carey Fortune, Bob Jessie en Martin Stacy. Stacy en Jessie werden echter spoedig weer vervangen door Henry Daze en James Stevenson. Stevenson speelde later ook bij Generation X, maar behoort tegenwoordig samen met de vervangen drummer Tony Barber tot de huidige bezetting.

In 1979 bracht de band hun eerste lp Chelsea uit. In Duitsland werd Chelsea in 1991 ook buiten het punkcircuit bekend bij een breed publiek, toen de succesvolle Düsseldorfse punkband Die Toten Hosen samen met Gene October op hun album Learning English Lesson One het Chelsea-nummer Right to Work coverden. In 1993 bracht de band op het Weser Label uit Bremen het album The Alternative uit met de bezetting Nic Austin, Mat Sargent en Stuart Soulsby. In het daaropvolgende jaar verscheen bij hetzelfde label in de rond leadgitarist Rob Miller uitgebreide bezetting het album Traitors Gate. De laatste bijdetijdse studio-lp Faster, Cheaper and Better Looking werd uitgebracht in 2005.

Chelsea is bekend voor de socialistische zienswijze en de rauwe gevoelsbetoning bij de eerste liveconcerten. De eerste single We Have a Right to Work, die het probleem van de massale werkloosheid behandeld, was hun grootste succes. Inhoudelijk en muzikaal bleef Chelsea deze lijn ook op hun latere publicaties trouw. Sociale politieke boodschappen, zoals de thematisering van armoede en opstanden en de kritiek van het Thatcherisme nemen een dominante positie in, zowel in de teksten als ook in de vormgeving van de cd-cover en het booklet van het album The Alternative (1993). Diens composities herinneren aan de muzikale aanpak in de traditionele melodieuze punkrock, zoals ook in de late jaren 1970 en de vroege jaren 1980 door hen en bands als Cock Sparrer werden gespeeld. Ook het opvolgende album Traitors Gate uit 1994 staat merkbaar in deze traditie, omdat de band zich ook uit andere kringen van de rockmuziek bedient, hetgeen hen een aanzienlijk modernere totaalimpressie verschaft.