Charge van de Lichte Brigade

Tijdslijn van de charge.[1]

Luitenant-generaal George Bingham, de earl van Lucan ontving een bevel van de commandant Fitzroy Somerset dat de cavalerie naar voren moest om te verhinderen dat de Russen zijn scheepskanonnen bij de redoute mee konden nemen. Hij zou versterking krijgen door paardgetrokken artillerie en Franse cavalerie. De order werd opgesteld door brigadier Airey en overgebracht door kapitein Louis Edward Nolan.

Bingham had echter niet het overzicht op de situatie zoals Fitzroy Somerset die had. Later bleek ook dat Nolan een verkeerde positie voor de buitgenomen scheepskanonnen aanwees. Het kan zijn dat Nolan dit later pas doorhad, toen gezien werd dat hij Bingham probeerde in te halen. Hij had dus mogelijk nog meer of gedetailleerdere instructies bij zich, maar werd geraakt door een artilleriegranaat.

De charge werd verricht door de Lichte Brigade van de Britse cavalerie, bestaande uit de 4e en 13e Lichte Dragonders, 17e Lansiers, en de 8e en 11e Huzaren, onder het bevel van majoor-generaal James Brudenell.

Met de Zware Brigade, bestaande uit het 4e Koninklijke Ierse Dragonder Garderegiment, het 5e Dragonder Garderegiment, de 6e Inniskilligs Dragonders en de Scots Greys, aangevoerd door majoor-generaal J. Yorke-Scarlett, zelf oud-commandant van het 5e Dragonder Garderegiment, waren deze eenheden de hoofdcavalerie-eenheid van de Britten in de slag. Het algemene commando over de cavalerie lag bij Bingham. Het subtotaal van de Lichte Brigade bedroeg 673 (of volgens sommige verslagen 661) cavaleristen. Alfred Lord Tennyson heeft het echter, voor het gemak en ter wille van het rijm, steevast over "de 600".

De Zware Brigade hield echter halt aan het begin van de pas, wellicht door vijandschap tussen Bingham en zijn zwager, majoor-generaal Brudenell, die 30 jaar daarvoor was begonnen en begon op te laaien in de werkrelaties in de Krimoorlog. De verklaring van Bingham luidde echter dat het zinloos was om óók de Zware Brigade neergemaaid te zien worden. Het begin van de vallei, waar hij halt hield, was een goede plaats om assistentie te verlenen aan de terugkerende overlevenden. Deze positie was teruggetrokken, zo konden de chargerende Franse Chasseurs d'Afrique wél ondersteuning bieden aan de terugkerende Lichte Brigade.

Een gedeelte van de Lichte Brigade kon gevecht leveren bij de Britse kanonnen bij de redoute, maar door kanonvuur van achtereenvolgens links, links én rechts, ondersteund door geweervuur van het Odessa-regiment, en vervolgens van voren werd de brigade uitgedund en konden de kanonnen slechts tijdelijk beschermd worden. Hierna moest de Lichte Brigade door uitputting terugkeren. In de vallei waren door de Russen 20 bataljons infanterie, 50 stuks geschut gepositioneerd, alle onder leiding van Pavel Liprandi.

De verliezen waren door Calthorpe Somerset, adjudant van Fitzroy Somerset, de commandant van het leger, drie dagen na de charge in een brief aan een vriend als volgt opgeschreven:

Daarnaast overleden er ook nog 335 paarden in de strijd, of aan de in de strijd opgedane verwondingen. Het is vastgesteld dat de Russen er ook een groot aantal gevangen hebben genomen, onbekend is exact hoeveel.

Naderhand bleken er 118 soldaten te zijn gedood en 127 gewond.

Na het hergroeperen bleken er maar 195 met man en paard over te zijn.

De aanval van de Lichte Brigade wordt nog steeds door militaire historici en studenten bestudeerd als een voorbeeld van hoe het mis kan gaan als militaire inlichtingen ontoereikend zijn en orders onduidelijk zijn.