Chaconne in g-mineur

Chaconne in g mineur is een compositie van Henry Purcell. Een chaconne stond ten tijde van Purcell, voor muziek uit de barok, voor "Thema met variaties". Dit werk in driekwartsmaat bestaat uit een thema verdeeld over 8 maten en daarop volgen 18 variaties. Het werk van 154 maten is puur vierstemmig (2 vioolstemmen, 1 altvioolstem en 1 basstem) en is dus geschikt voor strijkkwartet. Slechts in één variatie (nr. 14) trad Purcell buiten zijn eigen schema door voor slechts drie stemmen te schrijven, de altviool fungeert dan als basinstrument. Het is onbekend wanneer Purcell dit werk heeft geschreven. De 20e-eeuwse componist Benjamin Britten was zo verzot op dit werk, dat hij het arrangeerde naar strijkkwartet en strijkorkest om het vervolgens in de versie voor strijkorkest een aantal keren uit te voeren. Britten was ook opnemend artiest, maar had het zo druk dat het steeds uitgesteld werd. In december 1968 legde Britten zijn definitieve versie van deze Chaconne op tape vast. Op 30 januari 1948 speelde Britten het zelf met het Collegium Musicum Chamber Orchestra op zijn eigen Aldeburgh Festival.

Chaconne in g mineur Chacony in G minor
Componist	Henry Purcell, Benjamin Britten
Soort compositie	Chaconne
Gecomponeerd voor	strijkinstrumenten
Toonsoort	g mineur
Andere aanduiding	Z.730
Compositiedatum	Purcell circa 1680 Britten:1947-1948, 1963
Première	Purcell: onbekend Britten: 30 januari 1948
Duur	7 minuten
Oeuvre	Oeuvre van Henry Purcell Oeuvre van Benjamin Britten
Portaal    Klassieke muziek

Dat Britten de muziek van Purcell hoog had zitten, kan verder ontleend worden aan zijn The young person's guide to the orchestra, dat Britten bouwde rondom een ander thema uit de pen van Purcell.

Van het werk is ook een transcriptie voor orgel en een bewerking voor 3 blokfluiten en een basso continuo.