Centrum van Broca

Het centrum van Broca[4][5] is een gebied in de grote hersenen in de frontale kwab. Het is vernoemd naar de ontdekker, Paul Pierre Broca, en wordt ook wel het motorisch spraakcentrum genoemd. Er is ook een sensorisch spraakcentrum; het centrum van Wernicke. Het centrum van Broca bevindt zich in de gyrus frontalis inferior (onderste voorhoofdswinding) van de linker frontale kwab. Daarbij gaat het vooral om area 44 en area 45 (van de hersenkaart van Brodmann) in deze hersenwinding.

Centrum van Broca
centra van Broca en Wernicke.
Synoniemen
Nederlandsgebied van Broca[1]
spraakcentrum van Broca[2]
brocaspraakcentrum[2]
veld van Broca[3]
motorisch spraakcentrum[3][4]
motorisch spraakgebied[3]
Portaal    Biologie

Een stoornis of beschadiging in het centrum van Broca kan leiden tot een motorische afasie, ook wel afasie van Broca genoemd. Het centrum van Broca is dus belangrijk voor het spreken. Patiënten met deze stoornis hebben zowel problemen met spontane spraak als het nazeggen van woorden of zinnen. De spraak is daarbij vaak stoterig. Ook hebben zij moeite met het begrijpen van grammaticale aspecten van taal: ook wel agrammatisme genoemd. Dit blijkt niet alleen uit taalexpressie, maar ook uit het begrijpen van zinnen. Zo zal het zinnetje 'de jongen at het koekje' minder problemen opleveren dan de meer complexe zin 'de jongen werd door het meisje geschopt'. De tweede zin is lastiger, omdat hier de structuur van de zin bepaalt dat niet de jongen maar het meisje de schop uitdeelt. Als de patiënt gevraagd wordt deze zin na te zeggen, zal hij waarschijnlijk zeggen: 'jongen schopt meisje'. Ten slotte kan worden opgemerkt dat beschadiging van het centrum van Broca niet altijd tot spraakstoornissen leidt en dat andersom spraakstoornissen ook kunnen optreden bij beschadiging van andere hersengebieden, zoals het centrum van Wernicke.

Literatuur

  • Broca, P. (1861). Perte de la parole, ramollissement chronique et destruction partielle du lobe antérieur gauche du cerveau. Bulletin de la Société Anthropologique, 2, 235-238.
  • Dronkers, N. (1996). A new brain region for coordinating speech articulation. Nature, 384, 159-161.

Noten

  1. Eling, P. & Kessels, R. (2012). Klinische neuropsychologie: een historische schets. In R. Kessels, P. Eling, R. Ponds, J. Spikman en M. Zandvoort (Red.),Klinische neuropsychologie (p. 23-49) Amsterdam: Uitgeverij Boom.
  2. Everdingen, J.J.E. van, Eerenbeemt, A.M.M. van den (2012). Pinkhof Geneeskundig woordenboek (12de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
  3. Kahle, W., Steen, F.J. van der & Steen, J.C. van der (1996). Sesam Atlas van de anatomie. Deel 3: Zenuwstelsel en zintuigen. (13e druk). Baarn: Bosch & Keuning.
  4. Haan, H.R.M. de & Dekker, W.A.L. (1955-1957). Groot woordenboek der geneeskunde. Encyclopaedia medica. Leiden: L. Stafleu.
  5. Boon, T. den & Geeraerts, D. (Red.) (2005). Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse Taal (14e editie). Utrecht/Antwerpen: Van Dale Lexicografie BV.
Zie de categorie Broca's area van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.