Centrale Vilvoorde

De stroomcentrale werd vanaf 1958 gebouwd door Interbrabant. In een eerste eenheid (1959) werd magere steenkool verbrand en in de tweede (1961) zeer zware stookolie.[1] De ketels werden geschikt gemaakt voor cokesgas van de drie nabijgelegen fabrieken (1963-64) en de centrale werd uitgebreid met een derde eenheid (1965). Ze kreeg twee koeltorens van 77 meter hoog. In de jaren 70 werd Verbrande Brug een volledig polyvalente centrale die op gas, olie en steenkool kon draaien. In de praktijk werd vooral gestookt met per trein aangevoerde steenkool.

Bij de netuitval van 4 augustus 1982 deed zich een explosie voor die de turbo-alternator van de derde eenheid vernielde.

In 1999-2001 stelde Electrabel de groepen 1 en 2 buiten gebruik. Ze werden gesloopt, te beginnen met de drie schoorstenen. De overblijvende eenheid werd vervangen door een moderne stoom- en gascentrale met een elektrisch vermogen van 385 MW. Vanuit de controlezaal kon Electrabel op afstand de centrales van Drogenbos en Schaarbeek aansturen.

In 2009 nam E.ON Vilvoorde over in het kader van een grotere ruiloperatie met Electrabel.[2] Drie jaar later kondigde het Duitse bedrijf aan dat de centrale niet rendabel was en op non-actief zou worden geplaatst. Uiteindelijk konden 10 van de 38 werknemers toch aan de slag blijven omdat de eenheid, herleid tot een open cyclus van 265 MW, werd opgenomen in de strategische reserve (2014). Met de andere thermische centrales van E.ON werd Vilvoorde ondergebracht bij Uniper, dat in 2017 de gascentrale verkocht aan het Bulgaarse bedrijf Energy Market.[3]

• Centrale Vilvoorde in de inventaris van het agentschap Onroerend Erfgoed

• L. Novgorodsky, "La centrale thermique de Pont-Brûlé, érigée par la société 'Interbrabant'", in: La technique des travaux, maart-april 1961, p. 92-110