Cecil Parker

Na de Eerste Wereldoorlog tijdens dewelke hij zijn legerdienst vervulde bij de infanterie, begon Parker interesse te vertonen voor het acteren. Hij debuteerde op de bühne in Londen in 1922. Zijn debuut op het witte doek viel ongeveer samen met de doorbraak van de geluidsfilm.

Parker werkte bijna uitsluitend met Britse regisseurs, in de jaren dertig herhaaldelijk met veelal uit de belangstelling verdwenen cineasten zoals Tom Walls, Maurice Elvey, George King en Victor Saville. Aan het einde van de jaren dertig begon hij ook gevraagd te worden door buitenlands (King Vidor, Alberto Cavalcanti...) en binnenlands (Alfred Hitchcock, Michael Powell en Carol Reed) talent. Hij werd meestal gecast in solide bijrollen.

Aan het einde van de jaren veertig flirtte hij met het sterrendom dankzij hoofdrollen in Britse successen als Captain Boycott (1947), The Weaker Sex (1948), The Chiltern Hundreds (1949), Tony Draws a Horse (1950) en I Believe in You (1952).

Zijn meest memorabele rollen speelde Parker wellicht in drie koddige, klassiek geworden filmkomedies die gedragen werden door Alec Guinness: de satirische sciencefictionfilm The Man in the White Suit (1951) en de misdaadkomedies Father Brown (1954) en The Ladykillers (1955).

Naarmate de jaren verstreken was Parker meer en meer te zien in komische films. Hij speelde meer dan de helft van zijn rollen in komedies, misdaadkomedies, muziekkomedies en tragikomedies.

Net zoals zijn generatiegenoten Cedric Hardwicke, David Niven en Brian Aherne was Parker de perfecte incarnatie van de Britse gentleman.

Hij had een opvallend hese stem en een doordringende blik. Zijn hoofd stond lichtjes gekanteld op zijn romp, wat hij had overgehouden aan een letsel aan de nek uit de Eerste Wereldoorlog.

Hij gedroeg zich steeds welopgevoed en gemanierd, maar kwam vaak over als een opgeblazen persoonlijkheid, met de nodige bombast. Daarbij nam hij regelmatig een hooghartige houding aan, waarbij hij op een zelfvoldane manier zijn minachting kon uiten.

Hij kroop dan ook heel vlot in de huid van machthebbers allerhande: hoogwaardigheidsbekleders (eerste minister, gouverneur, ambassadeur, burgemeester, provoost), leden van de adel (koning, prins-regent) of van de clerus (bisschop en aartsdiaken). Hij belichaamde even waardig hogere militairen (First Sea Lord, vice-maarschalk, (luitenant-)generaal (2 films), kolonel (4), majoor, commandant (3) en kapitein (5)).

Daarnaast gaf hij gestalte aan (meestal) vrije beroepen met maatschappelijk aanzien als dokter (3), (groot-)industrieel (2), professor, voorzitter, advocaat, bankdirecteur, schoolhoofd (2), ambtenaar (2) en hulpcommissaris.

Met eenzelfde gewichtigheid en zelfvoldaanheid gaf hij kleur aan zowel sirs (13) of lords (2) ('upstairs') als aan butlers (2) ('downstairs').

Parker trouwde in 1927 met Muriel Anne Randell-Brown. Het koppel bleef samen tot aan zijn overlijden in 1971. Ze hadden één kind.

Parker overleed in 1971 op 73-jarige leeftijd.