Cava

Wijnen met de kwaliteitsaanduiding 'cava' bestaan traditioneel uit een mengsel van het sap van drie inheemse druivenrassen: macabeo, xarel·lo en parellada, hoewel er ook andere rassen gebruikt worden. Volgens de methode van de tweede gisting van minstens negen maanden op de fles (método tradicional) krijgt de cava koolzuur. Hoewel cava weleens 'Spaanse champagne' genoemd wordt, is dit formeel onjuist omdat alleen wijn uit de Champagne-streek champagne genoemd mag worden.

Een van de condities voor de toetreding van Spanje tot de Europese Unie was het verwijderen van alle termen die tot verwarring met de beschermde Franse champagne konden leiden. Een wet en een toezichthoudende commissie waken sinds november 1991 over de constante kwaliteit van cava. Echte cava is aan de vierpuntige ster onder op de kurk te herkennen. Daarnaast kan cava ook nog een denominació d'origen (oorsprongsbenaming) krijgen, als hij in een welomschreven streek gemaakt wordt.

Josep Raventós begon in 1872 met de productie van cava in zijn wijnmakerij Codorníu in Sant Sadurní d'Anoia. Tientallen wijnhuizen zijn tegenwoordig in deze gemeente gevestigd.

Cava is beschikbaar in de witte en de rosévariëteit.

Cava wordt ingedeeld naar de zoetheid die afhangt van de hoeveelheid suiker in de wijn voor de tweede gisting. Van zeer droog naar zoet zijn er zeven categorieën:[1]

• Brut nature: zonder toevoeging van suiker
• Extra brut: niet meer dan 6 gram suiker per liter
• Brut: 6 tot 15 gram per liter
• Extra seco: 12 tot 20 gram per liter
• Seco: 17 tot 35 gram per liter
• Semi-seco: 33 tot 50 gram per liter
• Dulce: meer dan 50 gram per liter.

Een andere indeling is naar de bewaarperiode. Cava moet minstens negen maanden in de kelder zijn bewaard. Voor de 'reserva' geldt een bewaarperiode van minimaal 15 maanden en voor de 'gran reserva' zelfs een minimum van 30 maanden.[1] Gran reserva mag verder alleen worden gebruikt voor de minst zoete cava's, brut nature, extra brut en brut. Op het etiket van de gran reserva staat als enige ook het oogstjaar vermeld.[1]

Cava kan als aperitief gedronken worden. Als mengdrank is er Agua de Valencia populair: cava met versgeperst sinaasappelsap of een mix van cava met citroenijs als spoom.

In 2016 waren in de aangewezen regio voor cavawijn 33.903 hectaren met druiven beplant.[2] Hiervan was iets meer dan een derde beplant met macabeo, een kwart met xarel-lo en een vijfde met parellade. De chardonnay-druif had in 2016 een aandeel van iets minder dan 10% van het areaal.[2]

In 2016 werden er zo’n 245 miljoen flessen cava geproduceerd, wat een zeer kleine stijging (0,42%) ten opzichte van 2015 betekent. Van deze flessen wordt iets minder dan twee derde buiten Spanje gedronken. De belangrijkste exportmarkt is België, waar in 2016 ruim 29,6 miljoen flessen verkocht werden. Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten vervolledigen de top-vier.[2] Nederland stond op de zevende plaats met ongeveer 3,5 miljoen flessen, een stijging van bijna 1 miljoen t.o.v. 2014.[2][3]

De traditionele cava maakt 88% uit van de verkopen en het aandeel van de gran reserva is minder dan 2%.[2]

• (en) (es) El Cava Regulatory Board

Zie de categorie Cava van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.