Caren Peeters

Caren Peeters (1956) is een Nederlands schrijfster.

Caren Peeters
Algemene informatie
Geboren	1956
Land	Nederland
Portaal    Literatuur

Catharina Elisabeth Peeters werd geboren in een kunstzinnig gezin. Vader Gijs Peeters was docent in vrij en technisch tekenen en werd op latere leeftijd tekenaar van fossielen. Zijn tekeningen werden gebruikt in bijvoorbeeld De Nederlandse zoetwatermollusken (2004)[1] en De fossiele schelpen van de Nederlandse kust (2010)[2]. Naar hem werd de Planorbarius peetersi, een uitgestorven posthorenslak, genoemd (Algemeen Dagblad 30 april 2009). Haar opa was eveneens tekenleraar, maar ook schoolhoofd en schilder. Haar zuster was docent, maar maakte daarna illustraties[3]. Neef Nico Peeters is schilder van industriële objecten[4].

Ze ging in Rotterdam naar de lagere en middelbare school.[5] Na gymnasium B te hebben afgerond studeerde ze aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Ze studeerde er geneeskunde. Ze haalde haar kandidaats cum laude aldaar. Ze besloot toch verder af te zien van de studie, ze trok zich het leed van de patiënten te veel aan.

In die tijd verschenen haar eerste verhalen in bijvoorbeeld de serie Ganymedes bij A.W. Bruna Uitgevers. Ze werkte vervolgens als docent informatica bij het Rekencentrum van de Gemeente Rotterdam, Wang en diverse bedrijven in de informatica. Ze was onder andere product manager bij Nokia Data, hun opkoper ICL Data. In 1996 ging ze werken bij Oracle BV in die eerdere functie en later als vestigingsmanager. Ze schreef aldaar ook brochures en zat in de redactie van het personeelsblad.

Sinds 2006 werkt ze zelfstandig en sloot zijn aan bij schrijverscollectief Klare Taal[6]. Het collectief (her)schrijft (web-)teksten in vakliteratuur voor bedrijven en in "Jip-en-Janneketaal" voor de consument. Caren Peeters schreef in die laatste categorie een aantal folders op medisch gebied, zoals ‘Verwijdering van de prostaat met de da Vinci operatierobot’, dat genomineerd werd voor de Gouden Veer van De Nationale Schrijfwedstrijd, een stimulans voor heldere taal.In aanvulling op die werkzaamheden volgden studie- en instructieboeken.

In 2005 mocht ze voor Opzij een aantal columns schrijven. Later verplaatste ze die activiteiten naar het tijdschrift HiQuarterly van Mensa.

Ze is een fel kattenbewonderaar. Ze zat twee maal (1989 en 1990) in de jury van de Paul Harland Prijs, toen nog King Kong Award genoemd. Paul Harland (de prijs werd pas later naar hem vernoemd) en Tais Teng mochten toen de prijzen in ontvangst nemen.[7] Ze was nog even actief voor kort bestaande stripblad Yéch en publiceerde in een aantal SF-magazines en -boekjes.