Caesarius van Arles
Caesarius van Arles, ook Caesarius Arelatensis (bij Chalon-sur-Saône, rond 470 - Arles, 27 augustus 542) was een katholiek bisschop en heilige.
Hij werd opgenomen in het op een eiland gelegen klooster van Lérins in Zuid-Frankrijk. Hij was voorzitter van het Tweede Concilie van Orange, die de doctrines van Augustinus van Hippo verdedigde tegen de aanhangers van het Pelagianisme en semi-pelagianisme, een groep dissidente christenen die voorhielden dat de eerste stap naar verlossing een vrijwillige keuze is, een daad van menselijke vrijheid dus, en niet de genade, ook al is deze nodig om ook daadwerkelijk verlost te worden. De genadeleer van Paus Felix III (IV), grotendeels ontleend aan Augustinus (overleden 430), werd in juli 529 aanvaard door de Tweede Synode van Orange. Hij introduceerde veel hervormingen en stichtte verschillende kloosters. Ook schreef hij twee kloosterregels, de Regula ad monachos en de Regula ad virgines.
Werken
- Sancti Caesarii episcopi Arelatensis Opera omnia nunc primum in unum collecta, 2 vols., ed. G. Morin (1937–1942);
- (fr) M.-J. Delage, Césaire d'Arles: Sermons au peuple 1-2, Sources Chrétiennes. Paris 1971-1978 (Franse vertaling).
- (en) Magdeleine Mueller, Caesarius of Arles, Sermons, 3 vols., Washington D.C., 1956-73 (The Fathers of the Church, vol. 31, 47, 66), 1956-1973 (Engelse vertaling).