Brons

In het derde millennium voor Christus ontdekten metaalgieters proefondervindelijk dat brons duidelijke voordelen had in vergelijking met zuiver koper bij de productie van artistieke beelden. De ontdekking van brons maakte het mogelijk om metalen objecten te creëren die sterker waren dan daarvoor mogelijk was. Gereedschappen, wapens, uitrustingen en verschillende bouwmaterialen, zoals gedecoreerde tegels gemaakt van brons waren harder en sterker dan steen en koper, de voorlopers van brons. Aanvankelijk werd brons gemaakt door koper met arseen te legeren. De vroegst bekende objecten met deze samenstelling komen uit het vijfde millennium v.Chr.[1] Later gebruikte men tin, wat het enige type brons werd in het late 3de millennium v.Chr.[2] Tinhoudend brons was beter dan met arseen gelegeerd koper omdat het gemakkelijker was om te maken, het sterker was en eenvoudiger was te gieten. Daarnaast is tin niet giftig, in tegenstelling tot arseen. De eerste tinhoudende bronsproducten dateren van het late vierde millennium v.Chr. en zijn gevonden in Susa (Iran) en een aantal plaatsen in China, Lorestan (Iran) en Mesopotamië (Irak). Koper- en tinertsen worden zelden samen gevonden (met uitzondering van een enkel gebied in Thailand en Iran), zodat men voor de grondstoffen voor de bronsproductie afhankelijk was van de handel.

In Europa was de voornaamste bron voor tin de ertsafzettingen in Cornwall (Engeland), welke verhandeld werden tot in Fenicië aan de Middellandse Zee. Koper werd gevonden in Etrurië, Sardinië en Cyprus. Hoewel brons in het algemeen harder is dan smeedijzer, met een vickershardheid van 60-258 tegen 30-80, kwam er toch een einde aan het bronstijdperk en begon de ijzertijd; dit gebeurde omdat ijzer makkelijker te vinden en te bewerken was. Brons werd nog steeds gebruikt in de ijzertijd, bijvoorbeeld door officieren in het Romeinse leger die bronzen zwaarden hadden, terwijl het voetvolk met ijzeren zwaarden was toegerust. Maar voor vele toepassingen werd het zwakkere smeedijzer voldoende geschikt bevonden.

Brons is door de toevoeging van tin harder en minder buigzaam dan koper en heeft een kleinere buigsterkte, het heeft een grote dichtheid waardoor het in de bouw en constructie weinig toepassingen heeft, wel kan het makkelijk gegoten worden. Door de toevoeging van tin heeft brons een lager smeltpunt dan puur koper. Dat maakt brons uiterst geschikt voor gebruiksvoorwerpen (zoals de bronzen wapens van de oudheid) en kunstwerken.

Door de corrosiebestendigheid wordt het wel toegepast in voorwerpen die in contact kunnen komen met zeewater, zoals appendages en beslag op schepen. Een speciale toepassing is als gereedschap dat gebruikt wordt in omgevingen waar explosiegevaar (ATEX) heerst en vonkvorming ongewenst is, zoals bij opslagtanks voor benzine. Een stalen hamer zou door vonken de benzinedampen kunnen ontsteken.

Bronzen voorwerpen, van heel kleine tot heel grote, worden gegoten volgens de bronsgiettechniek. Kerkklokken zijn (net als vele standbeelden) vrijwel altijd van brons. Voor de meeste gegoten voorwerpen wordt brons gebruikt dat voor 10% uit tin bestaat, maar voor bronzen kerkklokken is het tinpercentage circa 20%, in welk geval de legering ook wel klokspijs wordt genoemd.

Brons werd in de klassieke oudheid zowel door Grieken, Etrusken als Romeinen gebruikt in de beeldhouwkunst. Via de verloren-was-techniek werden beelden van personen of ruiters gemaakt. Een voorbeeld zijn de twee bronzen van Riace, gevonden voor de kust van Calabrië. Veel van dergelijke beelden zijn verloren gegaan, omdat ze opnieuw gesmolten werden om het metaal te recupereren. Een opmerkelijke vondst in België was het Bronsdepot van Heppeneert.

Bronzen medaille van de Olympische Zomerspelen 1980.

• Traditioneel is brons het derde eremetaal: iemand die in een wedstrijd een derde plaats behaalt krijgt een bronzen medaille uitgereikt.

• Bronsgieten (kunst)

Zie de categorie Bronze van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.