Brinsley Schwarz

Nick Lowe en Brinsley Schwarz speelden al tijdens hun schooltijd samen in bands. Na het behalen van hun diploma formeerde Schwarz een nieuwe band, die zich vanaf 1967 Kippington Lodge noemde. Naast Schwarz behoorden Pete Whale, Dave Cottam en Barry Landerman tot de band. In deze bezetting namen ze twee singles op, die werden geproduceerd door Mark Wirtz, echter zonder commercieel succes.

Na enkele omzettingen bestond de band uit Schwarz, Lowe, Bob Andrews en Billy Rankins. Ook de volgende drie singles brachten niet de gewenste doorbraak, maar ze konden zich behelpen als begeleidingsband in de Marquee Club.

Ze begonnen hun stijl te veranderen. In plaats van verzorgde pop speelden ze folkrock met psychedelische invloeden. Vanaf 1969 noemde de band zich naar hun oprichter Brinsley Schwarz, terwijl ze gelijktijdig verder optraden als Kippington Lodge.

Brinsley Schwarz kreeg een contract met manager Dave Robinson, die een bijzondere reclamecampagne plande. Ze zouden op 3 en 4 april 1970 optreden als voorband van Van Morrison en Quicksilver Messenger Service in het New Yorkse Fillmore East. Daarvoor werd een vliegtuig vol Britse muziekjournalisten naar New York gebracht. Door een samenloop van ongelukkige omstandigheden (zowel de band als de journalisten kwamen later dan gepland aan in New York) werd het optreden een farce. Het weinig later verschenen debuutalbum Brinsley Schwarz kreeg overwegend negatieve kritieken.

Het tweede album Despite It All werd eind 1970 uitgebracht. Het was sterk beïnvloed door de band Eggs over Easy, die als wegbereider van de pubrock telt. In 1971 kwam gitarist Ian Gomm bij de band en het derde album Silver Pistol werd uitgebracht. In hetzelfde jaar speelden ze bij het tweede Glastonbury Festival en hun nummer Love Song verscheen op het album Glastonbury Fayre. In februari 1972 traden ze op met Hawkwind en Man bij de Grease Truckers Party in het Londense Roundhouse, dat is te horen op een live-dubbelalbum.

Brinsley Schwarz had ondertussen een goede naam als liveband. Hun vierde album Nervous on the Road (1972) kreeg positieve kritieken. De band ging met Paul McCartney op zijn eerste toer met de Wings en speelde met Frankie Miller diens eerste album Once in a Blue Moon in. Het vijfde album Please Don't Ever Change (1973) was minder succesvol.

Tijdens deze periode had Brinsley Schwarz opmerkelijke optredens in de tv-show The Old Grey Whistle Test en John Peels radioshow. In 1974 produceerde Dave Edmunds het zesde album The New Favourites of Brinsley Schwarz. Ze gingen ook met Edmunds op tournee en zijn te horen op diens album Subtle as a Flying Mallet. De band bracht ook singles uit onder de naam The Hitters, The Knees, Limelight en The Brinsleys, echter zonder de gewenste hit te scoren. In 1975 werd de band ontbonden.

• 1970: Brinsley Schwarz
• 1970: Despite It All
• 1972: Silver Pistol
• 1972: Nervous on the Road
• 1973: Please Don't Ever Change
• 1974: The New Favourites of Brinsley Schwarz
• 1988: It's All Over Now – van de markt genomen, slechts weinig kopieën bestaan nog. opgenomen in 1974 in de Rockfield Studios.
• 2000: Rarities

• 1974: Original Golden Greats – met 2 live- en 2 studioopnamen, die niet op andere albums zijn te vinden (lp)
• 1978: 15 Thoughts of Brinsley Schwarz (lp)
• 1991: Surrender to the Rhythm (cd)
• 1998: Hen's Teeth (singles)
• 2001: What Is So Funny About Peace Love & Understanding? (BBC-opnamen)
• 2004: Cruel to Be Kind (BBC-opnamen)

• 1972: Glastonbury Fayre
• 1972: Greasy Truckers Party

• 1971: Ernie Graham
• 1973: Once in a Blue Moon
• 1975: Subtle as a Flying Mallet – alleen live-opnamen