Boride

Een voorbeeld van een monoboride is dat van ijzer met een oxidatietoestand van +III: ijzermonoboride (FeB). In deze verbinding vormen de booratomen een zigzag-keten.

Magnesiumdiboride MgB₂ heeft een structuur waarin de booratomen gerangschikt zijn is hexagonale lagen zoals de koolstofatomen in grafiet. De structuur is ook Iso-elektronisch met de koolstoflagen in deze verbinding: in de verbinding MgB₂ heeft elk booratoom vier elektronen in zijn valentieschil, drie van zichzelf en een van de twee elektronen van magnesium. Net als bij koolstof worden drie van de vier elektronen gebruikt om σ-bindingen tussen de booratomen te realiseren, het vierde elektron komt in een moleculaire π-orbitaal terecht.

Cerium-, thorium- en uraniumtetraboride CeB₄, ThB₄, UB₄ hebben dezelfde structuur. Een aantal van de booratomen vormen een octaëder, de rest is omringd door een trigonaal prisma van metaalatomen. Daarmee heeft de structuur kenmerken van zowel de diboride als de hexaboridestructuur.

Een aantal aardalkalimetaal-elementen en de meeste lanthaniden vormen hexaboriden: Ca₃B₆, Sr₃B₆, Ba₃B₆, Y₂B₆, Ce₂B₆, Pr₂B₆, Nd₃B₆, Sm₃B₆, Gd₃B₆, Er₃B₆. Lanthaanhexaboride (LaB₆) wordt gebruikt in poederdiffractie als standaard voor de lijnbreedte.

Boriden zijn in het algemeen bijzonder harde materialen die goed tegen hoge temperaturen bestand zijn. De meeste hebben metallische eigenschappen, en zijn dus goede halfgeleiders waardoor ze vaak gebruikt worden in actief-elektronische componenten.