Bob Gibson

Na een ontmoeting met Pete Seeger kocht de 22-jarige Bob Gibson in 1953 een banjo, nam ontslag en leerde overeenkomstig Seegers leerboek het banjo-spel met een zelfstudie.

Aan het eind van de jaren 50 nam Gibson al zijn eerste zes folkalbums op en was hij de eerste artiest van de managerlegende Albert Grossman. Gibsons optredens in de folkclub Gate of Horn in Chicago, waar hij met de banjo en de 12-snarige gitaar in het begin alleen, later met Bob Hamilton Camp oude folkstandards opnieuw vertolkte en nieuwe folkstandards plaatste, bevorderden de folkmuziek-golf essentieel.

In 1959 presenteerde Gibson bij het eerste Newport Folk Festival de toentertijd nog praktisch volledig onbekende Joan Baez als onaangekondigde surprise-gast en zong hij samen met haar twee duetten, die Baez letterlijk van de ene op de andere dag tot veelgevraagde folkster hadden gemaakt en ze jaren later aanmoedigde om op dezelfde manier de carrière van Bob Dylan te stimuleren.

Gibsons liederen en concerten, in het bijzonder het met Bob Camp aan het begin van 1961 ingespeelde live-album At the Gate of Horn, kenmerkten en beïnvloeden naast Joan Baez ook Judy Collins, Gordon Lightfoot, Roger McGuinn, Phil Ochs, Peter, Paul & Mary, Shel Silverstein, Simon & Garfunkel en The Kingston Trio. Hun tantième-betalingen hielpen Gibson, die tijdens de jaren 60 en 70 worstelde met alcohol- en drugsproblemen, financieel te overleven.

Zijn carrière legde tussen 1964 en 1978 door zijn drugsverslaving het loodje. Zijn muziek en virtuele spel met de 12-snarige gitaar waren onder andere voor Roger McGuinn, de gitarist van The Byrds, maar ook voor Gordon Lightfoot, aanleiding om te kiezen voor dit instrument en de folkmuziek.

Gibson is auteur van onder andere de country-song Abilene van John D. Loudermilk, het door Simon & Garfunkel op hun debuutalbum Wednesday Morning, 3am gezongen You Can Tell the World en het nummer John Riley van The Byrds.

Aan het eind van de jaren 70 werd Gibson zijn drugsverslaving de baas en kon hij zijn zanger/songwriter-carrière vervolgen. Hij keerde terug op het podium en in de studio en het lukte hem om met de albums The Perfect High, Stops Along the Way en Makin' a Mess (Of Commercial Success) nog enkele successen te behalen. Het laatste album bevatte uitsluitend songs van Gibsons vriend Shel Silverstein.

Ongeveer in deze periode begon de Amerikaanse Carole Bender samen met Gibson een boek te schrijven over zijn leven, werk en werken. Haar gedetailleerde biografie en tevens omvattende monografie bevat naast autobiografische uitlatingen van Gibson ook talrijke herinneringen van die folk-grootheden, die Gibson min of meer sterk hadden beïnvloed. Het boek had aanzienlijk bijgedragen tot de herontdekking van Gibson.

Bob Gibson overleed in september 1996 op 64-jarige leeftijd in Portland.