Bill Clifton

William August Marburg was afkomstig uit een welgestelde familie, die woonachtig waren in de staat Maryland. Hij interesseerde zich al vroeg voor het landleven, maar vooral voor authentieke countrymuziek. Zijn idolen waren The Carter Family, die zich vooral verbonden voelden met de traditionele muziek. In 1952 richtte hij tijdens zijn universiteits-studie samen met Johnny Clark, Paul Clayton en Dave Sadler de bluegrass-band Dixie Mountain Boys op. Ze speelden bij een klein label enkele singles in en traden op bij de radio, onder andere bij het bekende Wheeling Jamboree van de zender WWVA. Aangezien zijn ouders zijn muzikale activiteiten verwierpen, trad hij op onder de naam Bill Clifton.

Na beëindiging van zijn studie verplichtte hij zich voor twee jaar aan de United States Navy. Daarna werd hij door Starday Records onder contract genomen. Tussen 1959 en 1964 werden in totaal vijf albums uitgebracht, deels met medewerking van The Dixie Mountain Boys en Johnny Clark. Zijn bekendste song Give Me Some Water And I'll Sing You a Song, werd aan het eind van 1958 ingespeeld en berust op een waargebeurde gebeurtenis, het mijnongeluk van Springhill (Nova Scotia). Meermaals nam hij songs op van The Carter Family. Hij voelde een diepe vriendschap met A.P. Carter, die zich hartstochtelijk inzette voor het behoud van oude liederen. Na diens overlijden in 1961 publiceerde hij het tribute-album Carter Family Memorial Album.

In 1961 organiseerde Clifton de Bluegrass Day van Luray, het eerste bluegrass-festival überhaupt. Vele grootheden uit de scene, waaronder de Country Gentlemen en de Stanley Brothers, namen deel. In 1963 vestigde hij zich met zijn familie in het Verenigd Koninkrijk. Van hieruit ondernam hij talrijke tournees op het Europese vasteland. Hij schrok er evenmin voor terug om ook in kleine clubs en herbergen op te treden. Dankzij zijn vriendelijke aard en zijn hartstochtelijke opkomst voor een authentieke countrymuziek werd hij een van de succesvolste ambassadeurs van het genre. Later werkte hij enkele jaren als ontwikkelingshelper op de Filipijnen. Ook hier verzorgde hij optredens. Bovendien ondernam hij tournees naar Australië en Nieuw-Zeeland. In 1981 nam hij een instrumentaal album op met autoharp-muziek.