Beriev A-50
De Beriev A-50 Sjmel (Russisch: A-50 Шмель; "hommel") (NAVO-codenaam: Mainstay) is de opvolger van de Tupolev Tu-126 Moss, een van de eerste AWACS systemen van de USSR. Het toestel is de Russische tegenhanger van de Amerikaanse Boeing E-3.
Beriev A-50 Sjmel
| ||||
 | ||||
| Algemeen | ||||
| Rol | vliegende commando en radarpost | |||
| Bemanning | 2 flightcrew, 13 controllers | |||
| Varianten | A-50, A-50U, Skip | |||
| Status | ||||
| Gebruik | USSR, | |||
| Afmetingen | ||||
| Lengte | 69,6 m | |||
| Hoogte | 4,8 m | |||
| Spanwijdte | 50,6 m | |||
| Vleugeloppervlak | 300 m² | |||
| Gewicht | ||||
| Leeggewicht | 75.000 kg | |||
| Max. gewicht | 170.000 kg | |||
| Krachtbron | ||||
| Motor(en) | 4x Solovjev D30KP turbofan | |||
| Stuwkracht | elk 117,68 kN | |||
| Prestaties | ||||
| Topsnelheid | 800 | |||
| Vliegbereik | 6400 km | |||
| Dienstplafond | 13.000 m | |||
| Bewapening | ||||
| Raketten | geen | |||
| ||||
Het toestel is gebaseerd op de transportversie van de Iljoesjin Il-76 en is de vervanger van de verouderde Tupolev Tu-126.
Er zijn tot 1992 43 stuks van geproduceerd en de operationele inzet van dit toestel duurt voort tot op heden.
De 15 koppige bemanning werkt met een Liana-rondzoekradar gemonteerd in een draaibare radome. Met deze radar is de Mainstay in staat tot het controleren en begeleiden van 10 jachtvliegtuigen. Het toestel beschikt ook over een Vega M volgradar waarmee het in staat is tot het gelijktijdig volgen van 50 doelen in een straal van 230 km. Grotere doelen zoals schepen kunnen vanaf 400 km rondom worden gevolgd.
Geschiedenis
De eerste vlucht van de A-50 Mainstay vond plaats in 1980 en het toestel werd bij de Russische luchtmacht operationeel in 1984.
Bij diverse Amerikaanse pogingen om de Russische nieuwe radar en luchtverdediging te verschalken bleek de radar van de A-50 Mainstay veel beter te presteren dan die van zijn voorganger de Tu-126 Moss. Spoedig bleek ook het manco; de gevoeligheid van de apparatuur.
Vanwege het ontwerp van het toestel was dit onderhevig aan hevige trillingen; hierdoor werd de capaciteit tot bijtanken tijdens de vlucht (in flight refuelling) onmogelijk gemaakt. Vanwege de gevoeligheid van de door Beriev OKB geleverde radarapparatuur traden ook veelvuldig kleine storingen op die telkens op de grond verholpen moesten worden. Het toestel werd hierdoor zeer onderhoudsgevoelig.
Varianten
- Beriev Skip. Een meet- en kalibratietoestel uitgerust met een vaste radar, andere apparatuur en een glazen neus.
- Beriev A-50 Mainstay. Russisch standaard AWC-toestel met een dichte neus en een radome. Geschikt voor lange afstandsdetectie van lucht en zeedoelen op minimale hoogte, voor aansturen van luchtmacht onderscheppingen, voor luchtverdediging tegen inkomende raketten en uitgerust met een automatisch controlesysteem.
- Beriev A-50U. Verbeterde versie met dezelfde capaciteiten als de Mainstay maar met betere (ongevoelig voor trillingen) apparatuur en tevens geschikt voor doelaanwijzing voor de marine en in-flight refuelling.
- Beriev A-50I. Versie voor China uitgerust met het Israëlische Phalcon AEW systeem.
Zie ook
Externe links
 |
Zie de categorie Beriev A-50 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |