Belegering van Sebastopol (1854-1855)

Na de overwinning van de Brits-Franse troepen in de Slag aan de Alma, door velen gezien als de eerste slag in de Krimoorlog, begonnen zij met de belegering van Sebastopol, de thuisbasis van de Russische Zwarte Zeevloot.

De belegering van Sebastopol werd gekenmerkt door catastrofale medische aandoeningen. Hieraan stierven vele soldaten maar ook hogere militairen zoals de Franse commandant Armand de Saint-Arnaud, de Britse bevelhebber FitzRoy Somerset en de commandant van de Franse vloot Armand Joseph Bruat.

Florence Nightingale vertrok in oktober 1854 aan het hoofd van een groep van 38 verpleegsters naar Scutari (de oude naam voor een stadsdeel in het Aziatische deel van Istanboel, thans Üsküdar). Nightingale confronteerde de Britse regering met cijfermatige bewijzen dat de meeste soldaten stierven als gevolg van slechte hygiënische omstandigheden en sterk ontoereikende ziekenzorg.

De strijd om Sebastopol bereikte zijn hoogtepunt en tevens zijn einde, na bijna een jaar van beleg, tijdens de bestorming van het Fort Malachov door Franse soldaten. Nadat dit fort was ingenomen, moesten de Russen op 8 september 1855 de hele stad evacueren waarbij ook de Russische troepen zich terugtrokken.

Op 30 maart 1856 werd de oorlog officieel beëindigd met de Vrede van Parijs