Basiswet van Israël

Een basiswet van Israël is een basiswet met een speciale status die in de toekomst een gedeelte van de Israëlische grondwet uit zou maken.

Tot het hoofdstukgewijs aannemen van de grondwet is in de provisionele raad van 1949 (later de Eerste Knesset) besloten. Alhoewel de meeste geplande basiswetten af zijn, heeft Israël echter nog steeds geen grondwet. Sinds 19 juli 2018 heeft Israël 14 basiswetten.[1]

De laatst aangenomen basiswet was de zogenaamde natiestaatwet, die de staat Israël als joodse staat omschrijft, waarin alleen het joodse volk recht op nationale zelfbeschikking heeft, die open staat voor "joodse vestiging" en waarin het Arabisch niet langer een officiële taal is. Geen woord over het Palestijns-arabische deel van de bevolking. Een en ander lokte veel protest uit bij de Palestijnse bevolking (moslims, Druzen en christenen[2]). Als niet-joden zien zij deze wet als het eindelijk bij wet vastleggen van wat zij sinds de stichting van de staat Israël (1948) ervaren: tweederangs burgers te zijn.[3]

Een opsomming van deze basiswetten (BW):