Barbados

Barbados ligt in de Atlantische Oceaan en bestaat voor het grootste gedeelte uit koraalkalksteen. Rondom het eiland komen baaien met koraalzandstranden voor, waaronder:

• River Bay (noordwesten)
• Gay's Cove (noordwesten)
• Long Pond (westen)
• Foul Bay (zuidwesten)
• Long Bay (zuidwesten)
• Oistins Bay (zuidoosten)
• Carlisle Bay (zuidoosten)
• Freshwater Bay (oosten)
• Paynes Bay (oosten)
• Alleynes Bay (oosten)
• Six Men's Bay (noordoosten)

Aan de noord- en oostkant van het eiland is de zee veelal te wild om te baden, al wordt er wel gesurft. De meeste toeristen zijn dan ook te vinden aan de Caribische zuid- en de westkust. De belangrijkste kapen zijn:

• Ragged Point (in het zuidwesten),
• The Chair (zuidwesten),
• Kitridge Point (zuidwesten),
• Zuid Punt (zuiden),
• Harrison Point (noordoosten),
• Noord Punt (noorden).

Het land telt weinig rivieren van enige omvang. De grootste zijn Constitution River in Bridgetown en Long Pond in de gelijknamige baai. De hoogte van het eiland loopt niet geleidelijk, maar in de vorm van terrassen, op naar het noordwesten doordat het eiland uit fasegewijs opgestuwde zeebodem bestaat. De vier bekendste heuvels liggen dan ook allemaal op dezelfde heuvelrug in het noordoosten die een halve cirkel rond Long Pond beschrijft:

• Mount Hillaby (340 m) (ten zuidwesten van Long Pond)
• Castle Grant (338 m) (ten zuiden van Long Pond)
• Farley Hill (251 m) (ten westen van Long Pond)
• Mount Stepney (246 m) (ten noordwesten van Long Pond)

Barbados heeft 292.336 (2017) inwoners, wat relatief veel is, gelet op het feit dat het eiland slechts een oppervlakte heeft van 430 km². De bevolkingsdichtheid bedraagt 0000679851 679,9/km² (2017). Het land is dus overbevolkt, en de bevolking neemt nog steeds toe, met een groeipercentage van een half procent per jaar. De levensverwachting bedraagt 76,5 jaar.

De meerderheid van de bevolking stamt af van slaven uit Afrika. De minderheid wordt gevormd door Hindoestanen, Britten, Chinezen, Syriërs, Libanezen en joden.

Circa 49,4% van de bevolking is christen. Naast de anglicanen (26,3%) zijn er veel christenen op Barbados die behoren tot de zogenaamde opwekkingskerken.

• anglicanisme 26,6%
• pinksterbeweging 10,6%
• methodisme 5,7%
• rooms-katholicisme 4,8%
• anders christelijk 2%

Naast het christendom treft men ook andere godsdiensten aan op Barbados, zoals het hindoeïsme, boeddhisme, baha'i en de islam.

Op Barbados bestaat de bevolking voornamelijk uit afstammelingen van Afrikaanse slaven en mulatten. Het eiland werd vroeger bewoond door de Arowakken, die uitgestorven zijn door Europese ziekten en de zware omstandigheden waaronder zij slavenarbeid moesten verrichten. Zoals in veel andere Caribische landen werden ook hier slaven uit Afrika geïmporteerd. Het eiland werd bezocht door de Spanjaarden en de Portugezen, waarna het land door de Britten werd bezet in 1627. Op 16 april 1816 begon de zwaarste slavenopstand die Barbados heeft gekend, onder aanvoering van Bussa. In 1838 werd de slavernij definitief afgeschaft. Barbados was even lid van de West-Indische Federatie (1958 - 1962) en verkreeg uiteindelijk zelfbestuur in 1961. In 1962 werden de verkiezingen gewonnen door de Democratische Labour-partij, aangevoerd door Errol Walton Barrow, die eerste minister werd na de onafhankelijkheid op 30 november 1966. Sinds 2018 is Mia Mottley van de Barbados Labour-partij de eerste minister. Ze is de eerste vrouwelijke premier van het land.

Barbados is een parlementair democratisch koninkrijk met aan het hoofd koningin Elizabeth II van Barbados (een Commonwealth realm). De huidige regering bepleit echter deze situatie te wijzigen, door een republiek in te stellen met een ceremoniële president. Men wil echter wel binnen het Britse Gemenebest blijven.

De uitvoerende macht ligt in de handen van de minister-president en het kabinet. De premier is meestal de leider van de grootste partij. Het parlement bestaat uit twee kamers. Het lagerhuis, de Assemblée, bestaat uit 30 leden. Zij worden via algemeen kiesrecht gekozen. Het Hogerhuis, de Senaat, bestaat uit 21 leden. Zij worden door de gouverneur-generaal aangewezen.
Barbados heeft een Ridderorde; De Orde van Sint-Andreas.

Barbados is lid van de Caribische Gemeenschap (Caricom).

Het toerisme en de banken zijn momenteel (2003) de belangrijkste bron van inkomsten. De industrie bestaat grotendeels uit de raffinage van suikerriet, het belangrijkste exportproduct, hoewel ook rum en melasse worden geproduceerd, alsmede textiel. Het eiland heeft een der hoogste inkomens van Centraal- en Zuid-Amerika namelijk 10.580 $ per inwoner (situatie in 1998).

De hoofdstad van Barbados is Bridgetown (anno 1628). Deze stad telde in 2003 ongeveer 90.000 inwoners.

Steden van minder dan 25.000 inwoners zijn: Greenidge, Spring Hall, Nessfield, Greenland, Saint Andrew, Bruce Vale, Bakers, Speightstown, Westmoreland, Bathsheba, Hillcrest, Holetown, Welchmann Hall, Blackman's, Newcastle, Bath, Lemon Arbour, Todds, Kendal, Whitehaven, Three Houses, The Crane, Six Cross Roads, Carrington, Charnocks (met de enige internationale luchthaven) (zuiden), Oistins, Maxwell's Coast, Carrington, Saint Lawrence, Worthing, Hastings, Bannatyne, Constant, Ellerton, St. George, Rouen, Black Rock, Jackson en Durants.

De zuid- en westkust van het eiland zijn sterk verstedelijkt. Veel van de bovengenoemde steden gaan dan ook naadloos in elkaar over.

Het niveau van het onderwijs op Barbados is hoog. Goede scholing wordt belangrijk gevonden door de bevolking. Ondanks de beperkte omvang van het eiland zijn er meerdere scholen die universitair onderwijs aanbieden. Scholieren in het middelbaar en basisonderwijs worden streng gedisciplineerd middels lashing (geselen).[5] Officieel mag alleen het hoofd van de school leerlingen slaan, maar in de praktijk hanteren ook veel docenten de liniaal. Slechts een beperkt aantal, soms dure privéscholen en één openbare basisschool doen niet aan lijfstraffen. De privéscholen hebben vaak een sterk oververtegenwoordigd aandeel scholieren van Europese afkomst. Dit is een van de weinige uitingen van de sterke segregatie op het eiland van inwoners van Afrikaanse en Europese afkomst die nog altijd aanwezig is.

De groene meerkat is oorspronkelijk van West-Afrika.

De flora van Barbados is gedeeltelijk gekapt in de 18de eeuw voor de aanplant van suikerriet maar een aantal kleine stukjes tropisch regenwoud zijn in ravijnen bewaard gebleven. Langs de kusten en stranden groeien de manzanillaboom, cactus en mangrove. Planten uit de oerwouden van de meer bergachtige eilanden als Trinidad en Saint Lucia vind men in de fraaie tropische tuinen van Barbados. Soorten als de Heliconia caribaea en Philodendron giganteum vindt men in de tuinen van Barbados.

De fauna van Barbados is minder divers dan die van de andere eilanden van de Kleine Antillen. Dit komt voornamelijk doordat het eiland ver van het vasteland van Zuid-Amerika ligt en er geen andere eilanden tussen Barbados en het vasteland liggen.

Menselijke activiteiten hebben de fauna zeer beïnvloed. Deze invloed bestaat uit ontginning voor het verbouwen van suikerriet, verstedelijking en de introductie van exoten. Dieren die zich het best konden aanpassen aan de mensen zijn er nog volop, terwijl het met de dieren die minder bekwaam waren in het aanpassen het over het algemeen slecht is gegaan. [6]

De Barbadosanolis Anolis extremus is een voor Barbados endemische soort, deze anolissen zijn vanuit Barbados op Saint Lucia uitgezet. Tetracheilostoma carlae is een endemische soort. Er leven 8 vleermuissoorten op Barbados en ook het bekende aquariumvisje de guppy komt op Barbados voor.

• Stede Bonnet, piraat
• Ryan Brathwaite, atleet
• Sue Gardner, directeur van Wikimedia Foundation (2007-2013)
• Rihanna
• Shontelle
• James Sisnett
• Obadele Thompson, sprinter

• Andromeda Botanic Gardens, een botanische tuin op Barbados
• Barbados van A tot Z
• Lijst van staatshoofden en premiers van Barbados

• (en) Regering van Barbados
• (en) Officiële website (Barbados toerismeautoriteit)

Zie de categorie Barbados van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.