Atoommodel van Thomson
Het atoommodel van Thomson is de bijdrage van Joseph John Thomson in de ontwikkeling van het atoommodel, waarin hij zijn ontdekking van de elektronen in 1897 verwerkte. Thomson beschreef het atoom met het zogenaamde "krentenbolmodel" in 1902. Volgens het atoommodel van Thomson bestond het atoom uit negatief geladen deeltjes, omgeven door een positief geladen"soep", als krenten in een bol deeg. In Thomsons model echter, konden de negatieve deeltjes vrijelijk door de positieve lading heen bewegen, en hun bewegingen en rotaties in specifieke banen zouden dan een verklaring kunnen vormen voor de verschillende spectraallijnen van atomen. Dit bleek echter niet te werken. Toen Ernest Rutherford ontdekte dat het atoom een zeer kleine, positief geladen kern bevatte, was dat het einde voor het model van Thomson.
Het atoommodel van Thomson neemt in de ontwikkeling van de atoomtheorie een plaats in tussen het atoommodel van Dalton (zie John Dalton) en dat van Rutherford.